Dit is het jaar waar veel Potter-fans op hebben gewacht. Eindelijk zullen we weten hoe het met de magische leerling en zijn vrienden gaat aflopen. Nou ja, inde boeken dan. Op het witte doek kunnen we nog even vooruit. In deze vijfde film is Harry weer een jaartje ouder en zijn de avonturen dus weer een tandje serieuzer en volwassener. Wat is Lord Voldemort nou weer van plan?
Politiek
In de nieuwe avonturen van Harry blijkt dat zijn avonturen politiek gevoelig liggen. Het ministerie van magie is bang dat Dumbledore uit is op het baantje van Cornelius Fudge. De eventuele terugkeer van Voldemort zou hierbij als vals argument worden gebruikt. Het ministerie doet er daarom alles aan om Harry en Dumbledore zwart te maken. Ook Hogwarts wordt niet met rust gelaten. Het ministerie stuurt een nieuwe lerares die binnen de kortste keren zich ontpopt tot machtswellusteling en regelfreak. Dolores Umbridge is haar naam, en hoewel ze altijd met een grote glimlach in knalroze pakjes rondloopt is ze een stuk duisterder dan je zou mogen verwachten. Het ministerie doet er alles aan om de magische wereld ontwetend te houden over de terugkeer van Voldemort, en dus besluiten Harry en zijn vrienden zelf maar te gaan trainen om dit kwaad het hoofd te kunnen bieden.
Niet voor de kleintjes?
Het moge duidelijk zijn; het kinderlijke is er in deel vijf van af. Deze film is een stuk grauwer dan zijn voorgangers, en de vrolijkheid is vaak ver te zoeken. Onder Umbridge is Hogwarts niet langer die leuke school waar iedereen wel op zou willen zitten; in vergelijking met haar komt zelfs Snape zo nu en dan sympathiek over. Dit zal voor de jongste kijkertjes misschien even slikken zijn, maar daar hebben de wijze dames en heren van de kijkwijzer iets op bedacht; we maken de film geschikt voor 12 jaar en ouder! Een beetje een overtrokken ingreep, want mijn inziens zal de film ook 9 jarige kids niet voor het leven beschadigen. Desondanks vond men bij de stichting kijkwijzer deze film kennelijk net zo heftig als bijvoorbeeld Alien Vs. Predator.
Top cast intact
Het blijft me maar verbazen en verheugen dat de Potter-Saga er in slaagt om zo’n all star cast continue aan zich te binden. Zonder dat feest van herkenbaarheid zou een deel van de magie (geen woordspeling) verloren gaan. En die herkenbaarheid is nodig, want zoals gezegt is Hogwarts niet langer die vrolijke bende waar iedereen wel naar school zou willen gaan. De nieuwe gezichten weten zich echter prima in te passen. Imelda Staunton is als Umbridge werkelijk heerlijk afgrijselijk roze en naar tegelijk. Meer nog dan Voldemort is zij misschien wel de echte schurk van deze film.
Knippen en plakken
Het vijfde boek heeft nogal een omvang en is de opmaat voor de grote finales die we in boeken zes en zeven voor de kiezen gaan krijgen. Het is dus nogal belangrijk dat de fundering voor het eindspel stevig wordt neergezet. Je krijgt echter zwaar de indruk dat er wel heel veel details zijn weggelaten. Veel karakters krijgen een duidelijke inleiding, maar wat het belang hiervan is wordt nog niet duidelijk. Andere bekende gezichten hebben amper tekst en hangen er eigenlijk maar een beetje bij. Tja, het medium film kent nu eenmaal zijn regels, en een dikke pil zoals The Order of the Phoenix betekent voor de regie offers brengen.
Conclusie
Dit vijfde verhaal voelt op sommige plekken een beetje aan als koud water in het gezicht. Niet langer beleven we enkel spannende avonturen in een magische wereld; Harry krijgt te maken met politieke tegenstanders en de keiharde realiteit van alledag. Ook gaan de puberhormoontjes een rol spelen; Harry lijkt voortdurend boos dan wel hopeloos verliefd. Nee, The Order of the Phoenix is zeker niet de vrolijkste film uit de serie, en fans van de boeken voorzagen dit natuurlijk al. De ware Harry Potter-fan zal echter zich weer prima vermaken, en de filmliefhebber krijgt in beeld, geluid en cast gewoon kwaliteit te zien.
Be the first to comment