2046

Films waarin de liefde eeuwig is, zijn er meer dan genoeg. Kar Wai Wong gooit het over een geheel andere boeg: voor hem lijkt er niets vergankelijker dan de liefde. Na zijn ‘In the Mood for Love’ is hier weer een film met de Liefde als hoofdthema. En 2046 is een zeer vreemde ervaring geworden, iets wat de diverse genres die op deze film van toepassing zijn al doet vermoeden.

De hotelkamer en het boek
De schrijver Chow heeft iets met Hotelkamer 2046. Ooit had hij in een hotelkamer 2046 een affaire met een vrouw die hij niet uit zijn hoofd kan zetten. Vanuit kamer 2047 observeerd Chow de door steeds wisselende vrouwen bewoonde kamer 2046, en krijgt hij met elk van deze vrouwen een bijzondere band. Elk moment, gelukkig of ongelukkig is echter van voorbijgaande aard. En hoewel Chow geen gebrek aan aandacht heeft, lijkt hij de ware liefde maar niet te kunnen ervaren. Hij schrijft zijn gevoelens voor één van die vrouwen op in een SF roman: 2046. In dit boek is 2046 een toevluchtsoord voor mensen met liefdesverdriet, een plek waarvan je niet terugkeert. De hoofdrolspeler van dit boek doet dat wel, net als in het echt Chow, die keer op keer weer opnieuw de pijn en geluk van liefde probeert te ervaren.

Verwarrend
Oosterse films zijn voor ons westerlingen vaak een bijzondere ervaring. Niet alleen hebben oosterse films vaak hun eigen manier van een verhaal vertellen, ook de manier waarop emoties in beeld worden gebracht zijn vaak voor ons een tikkeltje ongebruikelijk. In 2046 zal het de onervaren filmkijker in eerste instantie dan ook duizelen, want verhaallijn en logica lijken in eerste instantie behoorlijk zoek. Een monotome voice-over vertelt van alles, maar het zal de kijker in eerste instantie veel moeite kosten om er enigszins chocola van te maken.

Laag tempo
Na een kleine drie kwartier ontstaat er echter enige rust en structuur, en beginnen de eerste puzzelstukjes op zijn plaats te vallen. In eerste instantie lijken er meerdere verhalen door elkaar te lopen, maar al snel krijgt de kijker door dat het hier gaat om een schrijver en zijn leefomgeving, en hoe zijn ervaringen worden vertaald in zijn boeken. Het tempo van 2046 ligt behoorlijk laag, en dat maakt het uitzitten van deze film voor velen een behoorlijke zit, zeker omdat de film ruim twee uur duurt. De verwarrende verhaalstructuur en het tempo zorgen ervoor dat de film niet voor de mainstream filmliefhebber geschikt is.

Boodschap
Hoewel ik de film zelf ook als zeer traag en soms simpelweg uitermate saai heb ervaren is er iets met 2046. Op alle losse bouwstenen van verhaalelementen wordt tegen het einde ineens op geniale wijze een dak geplaatst, waardoor de film tegen het einde een indringende boodschap over het leven en liefde krijgt. In de Amerikaanse film Alfie (een overigens totaal andere film) probeert men een soortgelijke boodschap mee te geven, maar ik ervoer de wijze waarop dit gebeurde in 2046 als indringender, en raker. En juist door dit einde ben ik de film toch een beetje gaan waarderen.

Conclusie
Ik vind het heel moeilijk om te verwoorden wat ik van deze film vind. De film is ondanks de soms prachtige collages van beeldelementen vaak zeer saai, en ik moet bekennen dat in de sneakpreview waar ik ‘m voor het eerst zag, de zaal in de pauze voor bijna de helft leegliep. Maar jah, dat einde he? Zonder de eerste anderhalf uur is een dergelijk einde niet mogelijk. Kunt u als kijker het geduld opbrengen om daarop te wachten, dan krijgt u een een bijzondere film te zien, waar voor de liefhebber lang over valt na te praten… Bent u meer in voor een lekker avondje film, laat 2046 dan gewoon links liggen.