300

Het zijn tegenwoordig maar rare tijden. Je kunt nog geen bombastische spektakelfilm uitbrengen of er roept weer iemand dat er racisme of politieke ondertonen zijn geconstateerd. Ook 300, gebaseerd op de gelijknamige comic van Frank ‘Sin City’ Miller ontkomt hier niet aan. Pikant detail is dat Miller zijn werk weer baseerde op de film ‘The 300 Spartans’, die tijdens de koude oorlog wel degelijk een politieke lading had.

Dood of overwinnen
Koning Leonidas is een ware Spartaan. Trots en onverschrokken zal hij nooit buigen voor welke buitenlandse overmacht dan ook. Als de koning-god Xerxes Griekenland dreigt binnen te vallen en totale overgave eist, wil Leonidas deze uitdaging dan ook het hoofd bieden. Maar de Spartaanse hoge priesters die hij om goddelijke toestemming vraagt zijn omgekocht en het leger van Sparta mag niet ten strijde. Leonidas laat het er echter niet bij zitten en trekt met een groepje van 300 man naar een smalle pas waar hij het enorme leger van Xerxes zo lang mogelijk wil tegenhouden.

De tegenstanders
Waar men met ´The 300 Spartans´ nog een historische actiefilm heeft willen maken, is 300 vooral een bloederige lust voor het oog. Hoewel men de grote verhaallijn uit de historische slag bij Thermopylae intact laat zijn er wel heel veel stripelementen aan het verhaal toegevoegd. Het gaat hier tenslotte om een Frank Miller-verhaal, en dat vraagt om stoere jongens, ferme knapen, grimmige dialogen en over/the/top bloederigheid. De monsters en ridicule outfits van het Perzische leger zijn ook weinig serieus te nemen en iedereen die hier rascisme ten opzichte van een bepaalde bevolkingsgroep of geloof in ziet mist een beetje de point. Miller heeft op comic-achtige wijze de heroïsche strijd van de 300 Spartanen nog fantastischer willen maken door fantasy-tegenstanders en totale vernietiging aan de tegenstander toe te schrijven. Aangezien de comic in 1998 verscheen en de film deze getrouw volgt, zijn ook verwijzingen van criticasters naar 9/11 mijns inziens populistische onzin.

Dit is oorlog
De film zelf is vooral een overwinning van stijl over materie. Een diepgaand verhaal hoef je niet te verwachten. Veel verder dan de strijd van een klein groepje tegen een overweldigende overmacht gaat het niet. Maar de beelden, de aankleding, de goed getimede slowmotions, dit alles zorgt ervoor dat het magere verhaaltje wel lekker wordt opgedient aan de kijker. En de film legt nog iets bloot wat het ongemak van sommige criticaster misschien wel kan verklaren: de aantrekkingskracht en heroiek van oorlog zonder overgave. Zoals zelfs niet-voetballiefhebbers zich kunnen laten meeslepen door de atmosfeer van een vol stadion, zo weet ook deze film door sommige bombastische scenes de sfeer goed op de kijker over te brengen.

Conclusie
De kijkcijfercommissie was hier waarschijnlijk snel klaar mee. 300 zit tjokvol geweld en bloed, en is zeker niet voor iedereen een prettige ervaring. Kan je zieltje echter wel een stootje hebben en vond je Sin City (ook al van Frank Miller) geweldig, dan past deze film prima in je straatje. Historici die op een mooi Grieks epos zitten te wachten kunnen beter even verder kijken, echt serieus is de film op dit gebied niet te noemen. Mensen kunnen 300 het beste waarderen door zich gewoon onder te dompelen is de fantasy-beelden en het grimmige sfeertje en niet door het allemaal zo serieus te nemen.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*