Amerika is nog een vrij traditioneel land voor wat betreft mannen- en vrouwenrollen in het huishouden. Uiteindelijk worden de vrouwen vaak weer opgescheept met wassen, schoonmaken en koken. Zo lijkt het op het eerste gezicht ook het geval te zijn in Wisteria Lane. Op een dag pleegt een van de buurtbewoonsters zelfmoord. Was ze haar geordende leventje zat? Of was er misschien sprake van een duister geheim dat ze met zelfmoord geheim probeerde te houden?
Allemaal wanhopig
De vrouwen die een hoofdrol in deze serie spelen, zijn allemaal op hun eigen manier wanhopig. De een omdat het huwelijk uit elkaar lijkt te vallen en de uiterlijke schijn daardoor ook scheurtjes begint te vertonen, de ander omdat ze ontevreden is in haar huwelijk en uit wanhoop de affectie bij een andere man zoekt. Dat de vrouwen wanhopig zijn, wordt ons elke aflevering weer door de voice-over (de stem van de buurvrouw die zelfmoord pleegde) duidelijk gemaakt. Er gaat geen aflevering voorbij waarin het woord ‘desperate’ zit of een afgeleide vorm daarvan. Het is bijna alsof de kijker wordt onderschat en niet doorheeft dat je wanhopig bent als je op niet al te subtiele wijze de nieuwe buurman probeert te versieren, maar het telkens uit klunzigheid weer verpest. Ach, misschien was het ook wel een grapje van de makers die hebben gedacht dat het leuk was het woord in elke aflevering terug te laten komen.
Langzame start
Zoals bij veel series die beginnen, heeft ook Desperate Housewives een langzame start. De personages zijn in het begin zeer oppervlakkig waardoor sympathie uitblijft. De uitzondering is Lynette, de vrouw die haar carrière heeft opgegeven om full-time moeder te worden. Het grote voordeel van de serie is het soap-element wat er in zit. Er zijn grote geheimen die zo goed mogelijk verhuld moeten blijven en af en toe wordt er een tipje van de sluier gelicht. Je blijft kijken omdat je eigenlijk wilt weten hoe de vork nou precies in de steel zit. En slim als de schrijvers van Desperate Housewives zijn, er komt ook elke keer wat nieuws om de hoek kijken. Zo raakt de beerput nooit leeg.
Onnatuurlijk?
Wat mij opviel aan de serie was dat er soms nogal onnatuurlijk op bepaalde dingen gereageerd werd. Zo betrapt Susan (Hatcher) haar veertien-jarige dochter al zoenend met de buurjongen en vervolgens is het hek van de dam. Nu is de jongen niet helemaal goed bij zijn hoofd. Maar om nou zo’n probleem te maken van normaal puberaal gedrag is mij een raadsel. Zo ook weer Susan die het huis van een buurvrouw per ongeluk in brand steekt. Ze bekent het uiteindelijk en de buurvrouw, waar ze overigens niet mee bevriend is, laat het gaan en maakt er niet een enorm groot probleem van. Tja, wat zou jij doen als je hoort dat iemand je huis in de fik heeft gestoken. Neem je het dan ook zo rustig op?
Op elke DVD bonusmateriaal
Ik wil graag mijn complimenten geven aan het uitgebreide assortiment aan bonusmateriaal. Op elk van de 6 discs staat wel wat. En het is nog de moeite waard ook. Er is duidelijk veel tijd in gestoken. Zo wordt er een aantal keer een gesproken toelichting gegeven, kunnen we kijken naar deleted scenes en bloopers. Ook krijgen we een kijkje achter de schermen. En wie de Oprah Winfrey show met de Desperate Housewives niet heeft gezien, kan alsnog het item ‘Oprah Winfrey is de nieuwe buurvrouw’ kijken. Bonusmateriaal is op de meeste DVD’s zo standaard dat je het niet eens meer bonusmateriaal zou mogen noemen. En dat is nu dus niet het geval.
Conclusie
Desperate Housewives is een serie die zeker een paar afleveringen nodig heeft gehad om op gang te komen. Maar eenmaal op gang word je toch meegetrokken in de wereld van deze vrouwen. Zoals ik al eerder zei, is het soap-element zeer krachtig. De nieuwsgierigheid naar de uitkomsten van plotjes is sterk aanwezig. Daarnaast krijgen de karakters meer vorm naarmate de serie vordert. Zo blijkt Stepford Wife Bree achter haar uiterlijke schijn ook gevoel te hebben. En wie in het begin nog medelijden met de door Gabrielle bedrogen man Carlos heeft, verandert gedurende het eerste seizoen ook van mening. Wie nog geen kennis heeft gemaakt met Desperate Housewives moet er gewoon eens vier afleveringen voor gaan zitten. Voor je het weet zit je ook na te denken over hoe de de intriges van Wisteria Lane in elkaar steken.
Be the first to comment