Met de nieuwe Aladdinfilm op komst is het een mooi moment om ook even de “oude” tekenfilm erbij te pakken. Nou ja, oude? Zoals voor velen zijn de jaren ’90 tekenfilms van Disney een belangrijk onderdeel van mijn jeugd geweest. En zolang geleden voelt het allemaal toch nog niet. En dus dook ik weer in een warm bad van jeugdherinneringen en geweldige meezingliedjes. Een aantal jaren geleden bracht Disney al zijn films opnieuw uit op DVD, en dus stofte ik die voor deze gelegenheid maar weer eens af.
“All right, Sparky, here’s the deal. If you wanna court the little lady, you gotta be a straight shooter. Do ya got it?”
Waar ging het ook al weer over
Hoewel Aladdin voor velen een bekend verhaal is, zal ik voor diegenen die het eventjes kwijt zijn toch nog een korte samenvatting geven. Aladdin is een straatjongen die zo nu en dan een broodje bij de bakker steelt om in leven te blijven. Hij ontmoet prinses Jasmine, die op haar beurt aan het paleisleven ontsnapt, omdat zij niet uitgehuwelijkt wil worden. De twee worden verliefd, maar om uiteindelijk in elkaars armen te eindigen moeten ze vele obstakels uit de weg ruimen. Één van die obstakels is de gemene Jafar, een machtig man die uit is op de titel van Sultan. Gelukkig krijgt Aladdin hulp uit onverwachte hoek: een geest uit een fles die hem de mogelijkheid geeft drie wensen te doen.
Één van de beste
Aladdin is voor veel mensen één van de beste Disney tekenfilms. Het verhaal is een ware klassieker, want alle belangrijke Disney elementen zitten erin. Het verhaal is hartverwarmend, liefde staalt uit je beeldscherm, maar ook het belang van vriendschap staat weer centraal. Daarnaast is Aladdin ook succesvol in bijrollen. Wie moet er niet lachen om de sullige sultan en wie geniet er niet van de grappen en grollen van de geest uit de fles. In de Engelse versie doet overigens Robin Williams de stem van de geest en doet dit erg goed. Zo goed dat je je afvraagt hoe men hem in hemelsnaam moet vervangen in de nieuwe versie van deze film.
Hebzucht
Naast de positieve normen en waarden in de film, wordt het kwaad natuurlijk ook weer belichaamt door een of ander duister figuur. In dit geval Jafar, vertrouwenspersoon van de sultan. Hij en zijn papegaai Iago halen alles uit de kast om maar de macht in handen te krijgen (en natuurlijk ook Prinses Jasmine). Overigens is Iago voor de kwaadwillende papegaai een goed gekozen naam. Wie een beetje bekend is met Shakespeare weet dat de Iago in ‘Othello’ ook graag de boel manipuleert om zijn wraak zoet te laten zijn.
Conclusie
Aladdin is een Disney die de moeite van het zien waard is: keer op keer. Niet alleen het verhaal met de karakters slepen je mee de Arabische wereld in, ook de liedjes zijn van dien aard dat je bij de tweede keer al druk aan het meezingen bent. Natuurlijk is het leuk dat een jongere generatie zijn eigen versie van Aladdin krijgt, maar mijn inziens is deze versie nog steeds top! Ik kan me niet voorstellen dat kinderen van nu dit niet leuk zouden kunnen vinden. Dus doe je jongere zelf een lol, en vergeet niet deze versie ook met je kroost te gaan kijken.
Be the first to comment