Lord of the Rings: The Two Towers

Zo moet het begin jaren 80 ook geweest zijn voor Star Wars fans: dat tintelende gevoel als een nieuw deel van je favoriete filmreeks in de bioscoop komt. Maanden lang werd het geduld van de fans op de proef gesteld, maar nu is het lange wachten dan eindelijk voorbij. Het tweede deel van Lord of the Rings gaat eindelijk in de bioscopen draaien. Zal deze film de hooggespannen verwachtingen kunnen waarmaken?

Rommelig
In dit deel van de film volgen we drie verhaallijnen. Natuurlijk zien we hoe Frodo en Sam hun weg naar Mount Doom vervolgen. Verder zien we hoe Aragorn, Legolas en Gimli betrokken raken bij een oorlog tussen Rohan en Isengard, en komen we te weten wat er met de ontvoerde Merry (Merijn) en Pippin (Pepijn) is gebeurt. In het boek wordt dit alles los van elkaar in afzonderlijke hoofdstukken uit de doeken gedaan, maar in de film besloot men alles in scènes door elkaar te mixen. Dit heeft als resultaat dat het verhaal naar mijn mening wat fragmentarisch en rommelig aandoet.

Prompt begin
De film begint ietwat prompt, en is daardoor voor de neutrale kijker volkomen ontoegankelijk, zonder het eerste deel gezien te hebben. Nu lijkt het me sterk dat iemand dat überhaupt zou doen, maar een iets soepeler overgang van film 1 naar film 2 had geen kwaad gekund. De eerste film had eigenlijk maar 1 thema, het volgen van de reisgenoten op hun wonderlijke queeste. Daardoor was het verhaal prima te volgen. Nu die lijn is gebroken, en we met drie door elkaar gehutselde verhaaltjes zitten boet de magie van LotR in eerste instantie toch een beetje aan kracht in.

Midden-Aarde
Het rommelige verhaal wordt echter ruimschoots gecompenseerd door prachtige natuurbeelden, fabelachtige gebouwen en fantastische special effects. Jackson pakt met prachtige camera standpunten echt uit: de flora en fauna van Midden-Aarde zien er werkelijk adembenemend uit. Absoluut hoogtepunt in de film is de slag bij Helm’s Deep. Enkele honderden aan mensen en elfen proberen een aanval van duizenden orcs te weerstaan. Dit gaat hard tegen hard, en is met recht een nieuw hoogtepunt in de filmgeschiedenis.

Gollum
Verder is er in deze film een grotere rol weggelegd voor Gollum (Gollem). Het creatuur is door computer technieken prachtig weergegeven. Ondanks het feit dat Gollum duidelijk geen bestaand levend wezen is, is het toch moeilijk om te zien dat hij van de harde schijf afkomstig is. Hij ziet er echt goed uit, en acteert als de beste. De man die Gollum’s stem inspreekt speelde ook op de set zijn rol om het de overige acteurs makkelijker te maken. De innerlijke strijd tussen de goede en kwade kanten van Gollum komt mooi naar voren.

Conclusie
Lord of the Rings: The Two Towers is een kijkspektakel van formaat. Het zal ongetwijfeld de meest bezochte film van het jaar worden, en dit is volkomen terecht. Als de kijker het rommelige verhaal en de kleine aanpassingen aan het boek voor lief neemt, heeft hij of zij aan The Two Towers ruim drie uur sensatie.