Zwarte Zwanen

Tijdens en na haar studie in de jaren ’80 maakte Colette Bothof al een flink aantal documentaires. In de jaren ’90 ging ze door met het maken van korte films en voerde ze de regie over verschillende TV-drama’s (ondermeer 12 Steden, 13 Ongelukken). Met Zwarte Zwanen levert Bothof haar allereerste lange speelfilm af.

Grote tienerliefde
Marleen (Van Houten) is een zeventienjarig meisje dat Spaans studeert in Spanje. In haar vrije tijd helpt ze als vrijwilligster mee in een bejaardenhuis. Wanneer ze op een dag gaat zwemmen, ontmoet ze Vince (Bakema) op het strand. Deze vrije jongen is Marleen’s tegenpool en de twee vallen, zoals dat wel vaker gaat met mensen die compleet van elkaar verschillen, als een blok voor elkaar. Het duurt dan ook niet lang voordat Marleen stopt met haar werk in het bejaardenhuis en haar intrek neemt in Vince’s oude woonboot. Ze zijn dolgelukkig samen, maar Marleen’s aanwezigheid en de aandacht die ze opeist lijken Vince na verloop van tijd te gaan verstikken. Er zal iets moeten veranderen, anders zal het prille geluk in korte tijd op de klippen lopen.

Merkwaardig
Zei je nou dat Carice van Houten een zeventienjarig meisje speelt? Jazeker, en de 25-jarige Dragan Bakema speelt een jongen van negentien. Maar ziet dat er wel een beetje geloofwaardig uit dan? Nee, dat ziet er zeker niet geloofwaardig uit en dat is ook precies wat mij tijdens het kijken van Zwarte Zwanen op het verkeerde been heeft gezet. De makers van deze film willen een verhaal vertellen over twee jonge mensen (tieners) die voor het eerst de liefde van hun leven ontmoeten. Er is alleen voor gekozen om dit niet op een realistische wijze op film te zetten. De dagelijkse realiteit, zoals ouders en financiën, is in de film naar de achtergrond verdrongen en als kijker wordt je meegenomen in de belevingswereld van de hoofdpersonen. Dit is best goed gedaan, maar als je niet weet dat dit de bedoeling is (ik las het gelukkig in de persmap) dan verbaas je jezelf af en toe over de merkwaardige gebeurtenissen.

Belevingswereld
Goed, we weten nu dus dat Zwarte Zwanen niet een al te realistische film is, maar is het ook een leuke film om te bekijken. Tja, daar valt over te discussiëren. Ik vond het allemaal nogal langzaam gaan. De twee hoofdpersonen ontmoeten elkaar in de eerste scène van de film en vanaf dat moment gebeurt er eigenlijk niet zoveel meer dat het verhaal op de een of andere manier vooruit helpt. Er wordt je een blik gegund in de belevingswereld van een jong meisje en een jonge jongen, maar ze doen eigenlijk niets anders dan waanzinnig verliefd op elkaar zijn. Zoals de meesten van ons zullen weten, is dit ook vaak hoe het gaat bij een eerste grote liefde. Het is echter niet bijzonder interessant om daar anderhalf uur naar te zitten kijken. Zelfs niet als er waanzinnig goed wordt geacteerd door de twee hoofdpersonen.

Conclusie
Zwarte Zwanen is duidelijk niet aan mij besteed. Het verhaal is enigszins verwarrend, als je niet in de gaten hebt dat het gaat om twee tieners die voor het eerst een grote liefde (voor elkaar) ervaren. Daarbij komt dat de film nogal langzaam is en dat er vrij weinig bijzonders gebeurd. De belevingswereld van jonge mensen wordt weliswaar mooi verbeeld, ook dankzij goed acteerwerk van Van Houten en Bakema, maar bijzonder wordt het nergens.