Over de negatieve pers die Mel Gibson voor aanvang van de première kreeg is inmiddels meer dan genoeg gesproken. De filmmaker Gibson heeft mij destijds met “The Passion” weten te overtuigen van het feit dat hij mooie plaatjes kan schieten, en ondanks het heftige geweld in die film, een verhaal prima naar het witte doek kan vertolken. Apocalypto is zijn volgende zeer prestigieuze project.
Geen tijd om te sterven
Jaguar Paw en zijn dorpsgenoten leven in harmonie met de natuur. Deze harmonie wordt echter wreed verstoord door een bende krijgers die het halve dorp afslachten en de rest van de vrouwen en mannen gevangen nemen. De kinderen worden aan hun lot overgelaten. Jaguar Paw weet kort voor zijn gevangenneming zijn zwangere vrouw en zoon in een diepe grot te verstoppen. Vervolgens worden de gevangenen naar een geheimzinnige stad gebracht om geofferd te worden. Jaguar Paw wil echter ontsnappen om terug te keren naar het dorp. Er is namelijk regen op komst, en hij moet zijn vrouw uit de grot krijgen voor deze volloopt met water. Een onverwacht natuurfenomeen geeft hem die kans.
Fraaie aankleding
Net als bij The Passion laat Gibson zijn acteurs in een voor velen onbekende taal spreken: Yukatek Maya. De meeste personages zijn totale onbekende lokaal gecaste acteurs die, het mag maar meteen worden gezegd, een prima prestatie neer weten te zetten. Verder pakt Gibson uit met fraaie natuurshots, gigantische sets, en enkele behoorlijke massascènes. Kosten nog moeite zijn gespaard om een verloren maatschappij weer tot leven te toveren voor ons vermaak. Met zoveel mogelijkheden moet je toch wel een superfilm kunnen maken?
Bruut geweld
Niet helemaal. Het verhaaltje is zo flinterdun, en neemt desondanks zoveel tijd in beslag, dat je niet echt iets over de Maya cultuur zult leren dan dat je al in stereotype geschiedenisboekjes hebt kunnen lezen. Want eigenlijk komt deze film niet verder dan vreedzame dorpelingen versus bloeddorstige stedelingen die als een bezetene offers brengen aan een almachtige god. Een ander probleem dat ik met deze film had is het extreme geweld. In “The Passion” vond ik het allemaal nog redelijk functioneel, maar mijns inziens gaat Gibson hier een beetje ver. Geweld was misschien een belangrijk onderdeel van het leven toen, maar na de zoveelste door pijlen doorboorde Maya weten we dat ook wel. Deze film is zeker niet aan te raden voor mensen die niet tegen een beetje bloed kunnen.
Conclusie
Ik weet nog steeds niet helemaal wat ik van deze film moet vinden. De aankleding van deze film is werkelijk prachtig, en op dit gebied laat Gibson een prachtig vakmanschap en oog voor detail zien. Het verhaal gaat echter niet veel verder dan Rambo in Maya-cultuur, terwijl quotes over gevallen en corrupte civilisaties anders doen geloven. Het enorme geweld deed hier en daar ook afbreuk aan dit toch al niet al te diepgaande verhaal. Des ondanks is het toch een fraai schouwspel die hopelijk mensen aanzet om meer over deze cultuur te weten te willen komen, dan klakkeloos alles in deze film maar voor waar aan te nemen.
Be the first to comment