Closer

Jude Law is de een bezig baasje. Hij is al op DVD te bewonderen in Sky Captain and the World of Tomorrow, en naast Alfie kunnen we hem ook nog bewonderen in Closer. Had de man het afgelopen jaar teveel vrije tijd of zo? Closer, gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk, is een studie naar relationeel gekonkel, en de prijs voor eerlijkheid.

Relationeel hink-stap-springen
Als Alice (Portman) en Dan (Law) elkaar op een dag in London ontmoeten is er direct een vonk. Het probleem met Dan is echter dat hij die vonk een paar maanden later ook voelt bij Anna (Roberts). Anna wil Dan echter niet van een andere vrouw afpakken, en houdt de boot af. Door een ongelukkig toeval koppelt Dan Anna aan de robuuste Larry (Owen), en lijken Dan’s kansen bij Anna verschoten. Een jaar gaat voorbij, en de relatie tussen Larry en Anna lijkt gelukkig. Maar als Larry op een dag terugkomt van een congres biecht Anna een vervelend geheim op, ze is alsnog voor Dan gevallen, en heeft al enige tijd een affaire met hem. Na het vertrek van Anna stort Larry in, en volgt een maandenlange tocht langs groezelige nachtclubs. In één van deze clubs komt Larry Alice tegen, die daar werkt als stripper…

Toneel
Hoewel de film door diverse binnen en buitenlocaties hard zijn best doet, is het vrij duidelijk dat we hier met een toneelverfilming te maken hebben. Het verhaal speelt zich af rond vier personen, en echt andere rollen zijn er in deze film niet waar te nemen. Verder is de film wel heel duidelijk onderverdeeld in toneelachtige actes, en moet de kijker zich realiseren dat tussen elke acte een gat van enkele maanden tot jaren zit. We krijgen elke acte een nieuwe situatie te zien, en vervolgens legt de dialoog tussen de karakters uit hoe de personages de afgelopen maanden in deze situatie zijn gekomen. Een toneelverfilming is verder te herkennen aan een meer uitgewerkte dialoog, en deze is in Closer uitermate interessant.

Dialogen
Elke dialoog lijkt namelijk wel een waar steekspel. Soms zijn de dialogen verleidelijke duels waarin beide personages elkaar proberen te veroveren zonder als eerste voor de ander te vallen. De andere keer gaat het juist om een hard tegen hard verbaal gevecht waarbij de één de ander zo hard mogelijk lijkt te kwetsen. Elke zin is logisch, en elk gesprek loopt als een klok. Dit zorgde echter ook wel weer voor enige afstandelijkheid, want zo perfect getimed als deze personages hun prima geformuleerde zinnen uitspreken praat (op Harry Mullisch of Adriaan van Dis na) niemand. De emoties zullen voor velen die met ontrouw te maken hebben gehad begrijpelijk over komen, maar de ruzies en emotionele uitspattingen zijn iets te perfect.

Cast
Jude Law is als Dan perfect op zijn plaats. Een versierder die Alice hart op een gemene wijze breekt als hij voor Anna kiest, maar toch nog genoeg krediet van de kijker blijft houden. Elke andere acteur zou na zo’n daad door het publiek echt gehaat worden, maar hij komt er (naar omstandigheden) nog mee weg. Portman is eigenlijk iets te lief als stripper, maar zet wel een prima rol neer. Clive Owen is normaal een stijve hark, maar als recht-door-zee Larry lukte me het zowaar om om hem te lachen. Roberts is in deze film voor de verandering wat meer ingetogen, wat haar een stuk genietbaarder maakt. Maar waarom Dan en Larry zoveel moeite voor haar doen met een meid als Alice in de buurt is mij een raadsel.

Conclusie
Closer is een vakkundig gemaakte toneelverfilming. Misschien wel iets te vakkundig, want de toneelkant komt in deze productie zoals gezegd iets teveel naar voren. Aan de andere kant heb je hier wel te maken met een top-cast en spannende dialogen. Als extra toetje bezit de film hier en daar ook nog een toefje humor. Wil je eens een onderhoudend avondje thuis voor de buis, en heb je even geen zin in autoachtervolgingen en ontploffingen, dan is Closer een prima alternatief. En gelukkig hebben we nu eens een verhaal over liefde die eerder een bittere dan een mierzoete bijsmaak heeft. Mag ook wel eens…