Arnold Schwarzenegger mag dan wel gouverneur zijn, Stallone blijft lekker bij what he does best: acteren. En hoewel de beste man echt wel kan acteren (neem bijvoorbeeld Cop Land), zijn Stallone’s films de laatste tijd net zo goed als de grappen van Schwarzenegger. Nu maar hopen dat Stallone het in deze film er een beetje goed vanaf brengt, voordat hij uit pure wanhoop besluit dat hij president van Amerika wil worden (en waarschijnlijk zou dat hem nog lukken ook).
Vader
In de film Avenging Angelo speelt Sylvester Stallone de rol van Frankie Delano, een bodyguard. Het is al jaren zijn taak om de maffiabaas Angelo Alligihieri (Anthony Quinn) te beschermen tegen de grote boze maffiawereld. Aan het begin van de film wordt de kijker duidelijk gemaakt dat Angelo een soort van vader is geworden voor Frankie, en zien we hoe de twee samen een filmpje aan het opnemen zijn. Angelo voelt namelijk dat het einde nadert, en hij wil via deze weg zijn enige dochter informeren over zijn ware identiteit. Zijn dochter is namelijk na haar geboorte ondergebracht bij een pleeggezin voor haar eigen veiligheid. Het onvermijdelijke gebeurd dan ook, en Angelo wordt op gepaste wijze de film uit geschoten.
Dochter
Ondertussen heeft de kijker ook kennis gemaakt met de dochter, Jennifer, gespeeld door Madeleine Stowe. Zij is een neurotische dromerige en getrouwde vrouw die op aandringen van haar man, hun enige kind naar een kostschool in Engeland heeft gestuurd. Ze heeft geen besef van het feit dat Angelo haar vader is, laat staan van het feit dat hij een maffiabaas is. De oplettende kijker/lezer kan het al raden, Frankie gaat naar Jennifer om haar de film te laten zien, en blijft dan maar om haar te beschermen. Vanaf dat moment beginnen de ontwikkelingen elkaar snel op te volgen en heeft Frankie de handen vol aan zowel Jennifer als de mensen die haar willen vermoorden.
Cliniclown
Al tijdens de eerste minuut wordt duidelijk dat dit geen gewone slam-bam-thank-you-mam-Stallonefilm is. Een iets te vrolijk Italiaans deuntje verraadt al dat Stallone op de komische toer gaat. Ik moet echter bekennen dat er weinig te lachen viel. Een persoon als Stallone kan prima een bodyguard spelen, hij heeft immers niet al die uren in de sportschool doorgebracht om een cliniclown te worden. Echter op het moment dat er emoties aan te pas komen blijkt toch dat er meer bij acteren komt te kijken dan alleen spieren. Ook het mega neurotische gedrag van Jennifer gaat eerder op de zenuwen werken dan op de lachspieren. Het hoogte-/dieptepunt is toch wel de greep naar de immer populaire poep- en pieshumor. Als dat soort grappen de film moeten gaan redden dan kan je het niveau van de film wel raden. Het knappe is dan wel weer dat dit niveau de gehele film word gehandhaafd. Het plot is net als alles weinig spectaculair evenals de acteerprestaties. Valt er dan weinig positief te zeggen? Uh, ja!
Conclusie
Concluderend kan worden gezegd dat Avenging Angelo een leuke film kan zijn als je in een ontzettend melige, dan wel door welk middel dan ook beïnvloedde, bui verkeerd. Ook als je een liefhebber bent van Mafia (de parodie op o.a. The Godfather) kan je hier misschien een avondje mee vullen. Echter voor mij is het niets. De meeste grappen zie je al aankomen op het moment dat ze Sicilië verlaten en ook de verhaallijn is zo dun dat het als Italiaanse pizzabodem had kunnen functioneren. Zie, zelfs mijn schrijven wordt er door beïnvloed. Huur dan maar niets en ga de duizendste herhaling van Rocky maar bekijken. Da’s Stallone op z’n best!
Be the first to comment