Be Cool

Het is al weer een jaartje of tien na het succes van Get Shorty. De carrière van Travolta kabbelt een beetje gezapig voort, en van rollen in The Punisher, Basic en Ladder 49 zal het allemaal niet veel beter worden. Daarom haalt men maar weer eens een paardenmiddeltje uit de kast, de sequel. De laatste tijd hebben we echter een aantal weinig succesvolle en soms zelfs overbodige sequels gezien, dus is het maken van Be Cool wel een goed idee?

Muziek
Chili Palmer (Travolta) heeft het een beetje gehad met de filmindustrie. Zijn eerste film was een succes, maar daarna dwong de studio hem een overbodige sequel te maken (zelfspot?), en dat deed de deur dicht. Een vriend vertelt hem dat de muziekindustrie gelijk staat aan het wilde westen. Amper heeft de goede man de woorden uit de mond, of hij wordt door de russische mafia afgeschoten. Chili besluit een door zijn dode vriend ontdekt talentje te gaan managen, en wil zo voet aan de grond krijgen in de muziekwereld. Het probleem is dat er nogal wat andere types in deze wereld rondlopen die allemaal zo hun redenen hebben om te voorkomen dat dit lukt.

Nieuwe regisseur
De in mijn ogen belangrijkste verandering van Get Shorty naar Be Cool is niet die van de filmwereld naar muziek. De regisseur van het eerste deel, Barry Sonnenfeld, werd vervangen (of had gewoon geen zin meer) door F. Gary Gray. Deze man heeft in het verleden aardige films als Set It off en The Negotiator gemaakt, maar de laatste jaren kwamen alleen het zeer matige A Man Apart en het middelmatige Italian Job van zijn hand. Waar de ervaren Sonnenfeld van Get Shorty een gladde stijlvolle misdaadkomedie wist te maken, komt Gary Gray helaas niet verder dan een bonte verzameling aan gebeurtenissen met allerhande op zich vrij leuke typetjes. Gary Gray faalt jammerlijk in het gladstrijken van het geheel, en dat was nou juist wat Get Shorty zo leuk maakte.

De cast
Een ander probleem van Be Cool is John Travolta. De jaren gaan nu toch duidelijk een beetje tellen voor ome John, en dat is te zien. Hoewel men er in slaagt zijn buikje een beetje weg te moffelen komt John niet meer zo sprankelend en energiek over als in Pulp Fiction of Get Shorty. Gelukkig zijn er andere castleden om dit te compenseren. Vince Vaughn is erg leuk als een blanke sukkel die eigenlijk een hip-hop gangsta wil zijn. Ook zeer vermakelijk is Cedric the Entertainer die ondanks een rijke achtergrond en dito opleiding nog wanhopig de muziekproducer uit de getto probeert uit te hangen. Maar veruit de meest grappige rol is verrassend genoeg voor The Rock die als homoseksuele bodyguard elke scène weer de lachers op zijn hand weet te krijgen. Het goede aan zijn rol is dat hij geen flauw homoseksueel stereotype neerzet en het is allemaal nog zeer overtuigend ook.

Where are they now?
Hoewel het verhaal zoals gezegd niet helemaal vlot verteld wordt, valt er nog genoeg te lachen om Be Cool. De typetjes zijn allemaal zeer goed uitgewerkt, en de acteurs brengen ze zichtbaar met veel lol tot leven. Beetje jammer is dat enkele hoofdfiguren uit Get Shorty geruisloos uit het leven van Chili Palmer lijken te zijn verdwenen, een fenomeen dat wel vaker voorkomt in sequels. Waar is bijvoorbeeld Nova gebleven in de derde American Pie film? In Be Cool is er nog wel een referentie naar Harry Zimm, maar love interest Karen Flores is helemaal verdwenen. Als producer van Be Cool heeft Danny deVito wel enkele cameo’s gekregen, dus Martin Weir keerde wel terug in deze film.

Conclusie
Be Cool is als sequel niet zo’n ramp als bijvoorbeeld The Whole Ten Yards of Ring 2. De vele bekende gezichten, de humor, en met name de zeer ongewone rol voor The Rock leverde mij twee zeer vermakelijke uurtjes op. Toch wordt het niveau van Get Shorty niet gehaald door Be Cool, daarvoor heeft Gary Gray gewoon te veel steekjes laten vallen en laat Travolta iets te duidelijk zien dat het voor hem een beetje een herhalingsoefening is. Desalniettemin is Be Cool best een aardige film voor een rustig avondje op de bank.