De kinderen die tijdens en na de Vietnam-oorlog werden geboren uit een huwelijk tussen Amerikaanse soldaten en Vietnamese vrouwen in Vietnam ‘bui doi’ genoemd . Dit betekent ‘minder dan stof’ en dat is precies de manier waarop deze mensen worden behandeld. De van oorsprong Noorse regisseur Hans Petter Moland maakte een film over één van deze verstotelingen en de zoektocht naar zijn vader.
Het huis uit
Binh (Nguyen) is de zoon van een Amerikaanse G.I. en een Vietnamese vrouw. Zijn vader is na de oorlog teruggekeerd naar Amerika en zijn moeder woont in de grote stad. Binh woont bij zijn oma en tante op het platteland. Wanneer zijn tante ten huwelijk wordt gevraagd door een man uit haar dorp, krijgt Binh van zijn oma te horen dat er geen plaats meer voor hem zal zijn op de boerderij. Hij besluit eieren voor zijn geld te kiezen en vertrekt nog voor de bruiloft naar de grote stad, om zijn moeder te gaan zoeken. Het lukt hem vrij snel haar te vinden en hij komt erachter dat hij ook nog een jonger (half)broertje heeft, Tam. Binh’s moeder werkt voor een rijke Vietnamese familie en ook Binh krijgt een baantje in het ‘grote huis’. Hoewel het personeel schofterig door de huiseigenaren wordt behandeld, zijn Binh en zijn moeder dolblij dat ze weer bij elkaar zijn.
Mensensmokkel
Op een dag wordt Binh echter beschuldigd van diefstal en aangevlogen door de razende huiseigenaresse. De oude dame komt ongelukkig ten val en is meteen morsdood. Als bui doi weet Binh dat hij geen poot heeft om op te staan en dat hij voor haar dood verantwoordelijk zal worden gehouden. Zijn moeder weet dit ook en ze stuurt haar zoon samen met zijn jongere broertje het land uit. De twee varen met smokkelaars mee richting Amerika, maar stranden al in Maleisië. Daar komen ze in een vluchtelingenkamp terecht. In het overvolle kamp is er geen zicht op verbetering, totdat de broers Ling (Ling) ontmoeten, een Chinese vluchtelinge die regelmatig contact heeft met de bewakers. Het meisje vertelt de broers dat, als ze genoeg geld hebben, ze met een smokkelschip mee kunnen naar Amerika. Het lukt het drietal uiteindelijk aan boord te komen van een schip, maar van verbetering is zeker geen sprake.
Niet vrolijk
Het verhaal dat in The Beautiful Country verteld wordt, is geen verhaal om vrolijk van te worden. Het leven van de ‘bui doi’ is niet makkelijk. Omdat ze in Vietnam als kinderen van de vijand worden gezien en in Amerika als Vietnamezen, horen ze eigenlijk nergens thuis. De verstotelingen worden dagelijks vernederd en leiden een mensonwaardig bestaan. In de film komt niet alleen het lot van deze groep mensen aan bod, maar ook de manier waarop mensensmokkelaars te werk gaan. We zien hoe een mensenhandelaar en de kapitein van een roestige oude boot (een rol van Tim Roth) tientallen vluchtelingen aan boord nemen tegen een hoge betaling. De mensen worden tijdens de tocht als beesten behandelt, velen sterven onderweg en degenen die overblijven worden als slaven te werk gesteld in het beloofde land Amerika. Geen fraai beeld, maar wel de hedendaagse realiteit.
Fantastisch acteerwerk
Hoewel je van het verhaal in deze film niet echt vrolijk wordt, is The Beautiful Country wel een erg goede film geworden die absoluut de moeite waard is. Regisseur Moland heeft het dan ook voor elkaar gekregen om een top cast voor deze film te strikken. Damien Nguyen (die de rol van Binh speelt) heeft vrijwel hetzelfde meegemaakt als het personage dat hij speelt. Net als Binh is hij het kind van een Amerikaanse soldaat en een Vietnamese moeder. Ook hij vluchtte en kwam in een kamp terecht. Uiteindelijk strandde hij in Los Angeles waar hij nu geniet van de Amerikaanse vrijheden. Naast Nguyen is een grote rol weggelegd voor Bai Ling, een Chinese actrice die in haar eigen land al een grote ster is en nu ook in meer en meer Amerikaanse producties verschijnt (o.a. Sky Captain). De Aziatische acteurs kunnen verder rekenen op de steun van filmveteranen Nick Nolte (als Binh’s vader) en Tim Roth.
Conclusie
The Beautiful Country is een film waarin een aantal uiterst droevig makende onderwerpen worden behandeld. Toch is de film absoluut een aanrader. Het verhaal wordt op een mooie, rustige manier verteld en het acteerwerk is absoluut subliem te noemen. De verschillende locaties waar is gefilmd en het tal van nationaliteiten dat in de film meespeelt, zorgt ervoor dat het verhaal zeer geloofwaardig overkomt. Geen prettig idee, maar helaas wel realiteit.
Be the first to comment