Als ZZP-er heb ik weinig kerst-kantoor-feestjes om over te schrijven. De laatste was in 2010 en was zo memorabel dat ik er letterlijk niets interessants over kan vertellen. Het is een verplicht nummer vol met suffe drankjes, verdwaalde slingers rond het kopieerapparaat, slappe borrelnootjes en die ene oudere kantoordame die nooit alcohol drinkt maar voor één keertje besluit “even gek te doen”. Valt over zoiets een film te maken?
Feest om te overleven
Losbol Clay heeft op het oog een relaxt leventje als afdelingsdirecteur van zijn vaders softwarebedrijf. Maar als zijn zus hem vanwege tegenvallende resultaten wil dwingen mensen te ontslaan en flink te bezuinigen moet er iets gebeuren. Clay en zijn voorzichtige vriend Josh hebben nog één dag om een belangrijke deal binnen te halen en de kwartaalcijfers alsnog op orde te krijgen. Om dit te doen willen ze een potentiële opdrachtgever imponeren met het gaafste kerst-kantoor-feest ooit.
De simpele wereld van film
Het moet heerlijk zijn om in de fantasiewereld van filmmakers te leven. Geen probleem zo heftig, of het valt op te lossen door een flink feest te geven. Ook tijdens de American Pie films, Project X en Superbad hoopten de karakters het lot te beïnvloeden met één perfect feest. Nou draaide het in die films om tieners en valt de simpele gedachtegang nog te begrijpen. Maar in een film over volwassenen is het wel een beetje sneu. Sowieso zijn de meeste karakters erg oppervlakkig. Love interest Tracey baalt bijvoorbeeld een beetje dat Josh haar nooit serieus mee uit vroeg. Dat Josh na een jaar van drama net zijn echtscheiding heeft afgerond is geen excuus. Kennelijk is naast logica ook empathie ver te zoeken in deze fantasiewereld.
Wees ranzig of niet
OCP wil heel graag een ranzige comedy zijn zoals The Hangover, Bridesmaids en 21 and over. Maar ook willen ze toch een beetje de kerstgedachte en waardes overbrengen. Goede raad voor als je een ranzige comedy wil maken waar volwassen om de haverklap roepen “let’s get shit faced”; ga er dan ook volledig voor. Go big or go home. En er zijn inderdaad een paar scenes waarin de film een heerlijk WTF gehalte heeft. Hoe vaak zie je een Jezus-figuur op een paard door een waanzinnig feest galopperen? De feestgangers nemen feesten sowieso serieus. Zelden mensen zo verbeten zien dansen, snuiven en tegen elkaar oprijden.
Conclusie
Iedereen die kaartjes voor dit soort films koopt weet waar hij of zij aan toe is. Platte grappen, wat vluchtig naakt (er is zelf s even een penis te bewonderen) en vooral veel slowmos van waanzinnig feestende mensen en stampende muziek. De moraal van familie en vriendschap die OCP erbij wil halen zit niemand echt op te wachten en is ook geforceerd. OCP is eigenlijk precies zo’n kantoorfeestje. Niet onaardig als je er bent, maar een maand later zal niemand er meer over praten.
Be the first to comment