Jason Bourne is terug. Nadat we in The Bourne Identity kennis hebben gemaakt met deze CIA agent, die gaten in zijn geheugen heeft, is het nu tijd voor het tweede deel. De films zijn gebaseerd op boeken van Robert Ludlum die bekend stond om zijn spannende en complexe complotten. Zal dit ook zo zijn in deze film of moeten we vrezen voor ‘weer zo’n vervolg?’
Gevlucht
Jason Bourne (Matt Damon) heeft zich samen met zijn vriendin Marie (Franka Potente) teruggetrokken uit de wereld van de CIA en is ondergedoken in Goa. Hier leeft hij al een tijd anoniem en zeer na zijn zin. Hij heeft echter nog steeds last van nachtmerries waarin hij flitsen uit het verleden zien. Deze weet hij echter niet in de juiste context te plaatsen en dat vreet aan hem. De CIA is stellig in de overtuiging dat Jason Bourne niet meer bestaat, maar niet iedereen is hem vergeten. Onder de ogen van de CIA wordt namelijk een operatie volledig in het honderd gestuurd wat een tweetal dode tot gevolg heeft, waaronder een CIA agent. De sporen die aangetroffen worden leiden ook naar een voor dood geacht persoon: Bourne. Geen lange inleiding, geen diepzinnige uiteenzetting, maar gelijk actie!
Wraak
Nadat Bourne is opgejaagd door de mensen achter de aanslag en zijn vriendin om het leven is gekomen, rest hem maar een ding: wraak! Bourne wil weten wie er achter de aanslag op zijn leven heeft gezeten en heeft zo een vermoeden. Het probleem is echter dat hij nog niet weet dat alles wat in zijn verleden heeft bestaan niet meer is, en dat personen die toen zijn maten waren dit nu misschien niet meer zijn. De zoektocht naar de waarheid jaagt hem via steden als Napels, Munchen, Berlijn en Moskou uiteindelijk naar de confronterende ontknoping. Een waarheid die hij al lange tijd kende, al besefte hij dat echter zelf niet.
Comlex plot?
Ludlum stond er zoals al eerder vermeld om bekend dat hij vrij complexe plotten in elkaar kom zetten. Dat valt in deze film echter wel mee. Het hele ‘who did it’ vraagstuk zit goed in elkaar, maar is zeker niet dusdanig ingewikkeld dat het niet meer te volgen is. Eigenlijk is het zelfs een beetje aan de dunnige kant. Stukje bij beetje kom je samen met Bourne iets meer te weten, maar het is eigenlijk al lang duidelijk waar het heengaat. Vergelijk het maar een beetje met een James Bond film. Veel actie en weinig verhaal. Maar daar doe je The Bourne Supremacy dan weer net iets te kort mee.
Veel actie
Jason Bourne valt dan ook niet echt met James Bond te vergelijken. De laatstgenoemde beschikt over de meest geavanceerde snufjes techniek, Bourne moet het doen met zijn eigen materiaal. Wat wel van vergelijkbare kwaliteit is is de actie. The Bourne Supremacy neemt je in bijzonder hoge snelheid mee door Europa en geen moment is het saai. Op sommige momenten gaat het wat mij betreft iets te snel en is het net allemaal iets te druk, maar wil je nou actie of niet? Door het hoge tempo in de film maakt het verhaal en bijbehorend plot eigenlijk niet gek veel uit, het is gewoon zitten en genieten.
Conclusie
The Bourne Supremacy is zeker niet weer ‘zo’n vervolg op’. Het is een bijzonder lekkere, snelle, goede film die een zeer hoge amusementswaarde heeft en waar je niet al te veel bij hoeft na te denken. Je kan deze film gerust kijken zonder dat je The Bourne Identity hebt gezien. Er wordt wel verwezen naar de eerste film, maar het verhaal staat verder op zich en is zeer goed te volgen. Niet de techniek van Bond, wel de actie en entertainment! Zeker een bezoekje aan de bioscoop waard.
Be the first to comment