Nog niet eens zo heel lang geleden werd de V.S. (en eigenlijk de hele wereld) opgeschrikt door een drama. Twee jongeren uit Columbine hadden zich beladen met bommen en pistolen, en richtten een bloedbad aan in de plaatselijke highschool. Het nieuws ging via CNN de hele wereld over, en iedereen stelde zich de vraag; waarom gebeuren dit soort dingen toch vooral in de V.S.?
Weird Yankees
Hier in Europa hebben we al jaren het antwoord klaar liggen: de Amerikanen zijn gek, en dat gaat niet echt lekker samen met hun losse wapenwet. Regisseur en documentairemaker Michael Moore is afkomstig uit de streek waar zich behalve het Columbine drama nog een tragedie plaatsvond. Op een kleuterschool schoot een 6 jarig kind een klasgenootje dood met het pistool van zijn oom. Moore besloot op onderzoek uit te gaan. Waarom gebeuren dit soort tragedies in ‘the land of hope and glory’?
Tarantino
De documentaire begint met een scène die Tarantino had kunnen gebruiken voor een Pulp Fiction-achtige film. Moore gaat een bank binnen en opent daar een bankrekening. Als welkomstgeschenk mag hij vervolgens een wapen uitkiezen. Je verzint het gewoon niet. En hiermee lijkt de toon gezet voor de film, Moore probeert de kijker ervan te overtuigen dat het vrijheid- en rechtssysteem van Amerikanen is doorgeslagen. Na ontvangst van zijn geweer vraagt Moore sarcastisch aan de bankmedewerker of het wel zo slim is om mensen in een bank te voorzien van geweer en kogels.
Oh Canada
Moore toont al snel aan dat de wapenlobby niet geheel verantwoordelijk is voor het afschuwelijke aantal moorden dat elk jaar plaats vindt in de V.S.. Zo beschuldigt hij de media die elke moord prime time op het nieuws gooit, en zo een hoop paranoia veroorzaakt onder de bevolking. Hij trekt de vergelijking met Canada. Ligt tegen de V.S. aan, en ook daar zijn een hoop wapens, maar relatief gezien heeft Canada amper problemen. Moore wijst hierbij op het feit dat de Canadese politiek en media rustiger overkomen op de burgers.
Bizar
Moore komt soms met wat meer ingewikkelde theorieën aan. Sommige lijken vergezocht, maar anderen zijn soms te bizar voor woorden. Dat sommige bizarre theorieën vervolgens gewoon Amerikaanse realiteit zijn, zorgt ervoor dat de kijker voortdurend met een stijgend gevoel van verbazing zit te kijken. Moore brengt een hoop maffe, kleurrijke, gestoorde, tragische, idiote en soms psychopathische mensen in beeld. Vaak laat hij de camera gewoon lopen, en de geïnterviewden doen de rest. Velen beschuldigden Moore ervan dat hij de voorstanders van de National Rifle Association expres zo lullig en dom mogelijk in beeld brengt. Dit is niet geheel waar. De NRA mensen geven in de film namelijk sowieso weinig blijk van enige intelligentie, en de camera doet de rest.
Conclusie
Bowling for Columbine is een indrukwekkende film. Het begint allemaal nogal humoristisch, maar al snel slaat de verbijstering toe. Toch denk ik niet dat voorstanders van wapens hun mening zullen bijstellen na het zien van deze film, daarvoor is ze net te eenzijdig en radicaal. En dat is nu juist het probleem. Twee partijen staan zo ver als het maar kan uit elkaar, en deze film onderstreept dat alleen nog maar.
Be the first to comment