Love Story

De woorden “Love means never having to say you’re sorry” werden na de filmrelease van Love Story nog beroemder dan voorheen. De meest typerende zin uit het boek van Erich Segal werd de tagline van de verfilming. En ondanks dat het verhaal voor velen te zoetsappig voor woorden is, moeten er ook velen na het einde een traantje laten.

Arm of rijk
Harvard sport jock Oliver Barrett IV (O’Neal) ontmoet Radcliffe muziektalent Jennifer Cavalleri (MacGraw). Ze worden ondanks hun verschillende achtergrond smoorverliefd, maar komen er veel te snel achter dat alles vergankelijk is. Het is niet voor niets dat de film begint met Oliver die zegt: “What can you say about a twenty-five-year-old girl who died? That she was beautiful. And Brilliant. That she loved Mozart and Bach. And the Beatles. And me.” En daarmee is het onvermijdelijke einde van de film duidelijk. Love Story is dus eigenlijk een tragisch liefdesverhaal. Twee mensen houden van elkaar en worden uiteindelijk door een ziekte uit elkaar gehaald.

Onverwacht verdriet
Het mooie van Love Story is de simpliciteit van het alles. De film heeft daarmee de eenvoud van het boek ook weten te handhaven. Het verhaal is zelfs bijna letterlijk overgenomen, waardoor je in ieder geval niet het idee krijgt dat het boek teniet gedaan is. Het verrassende van de film is dat je eigenlijk de hele film op rustig vaarwater zit. Je maakt de liefdesperikelen mee van Oliver en Jenny en alles lijkt koek en ei. Tot Jenny ziek wordt. Ineens verandert de luchtige sfeer van de film in een grimmige wolk waarvan je weet dat de storm niet zal uitblijven. En dat maakt Love Story zo sterk. Want het onverwachte verdriet waar de karakters mee te maken krijgen is minstens zo onverwacht voor het publiek.

Zelfs een oscar
Toen Love Story werd uitgebracht waren het turbulente tijden. De seksuele revolutie was nog volop aan de gang en ‘vrijheid blijheid’ leus van de dag. Daarnaast was er natuurlijk ook de Vietnam oorlog een hoop verdriet. Stond Amerika te wachten op een film als Love Story, iets wat totaal anders was dan de geest van de tijd. Het antwoord is een volmondig ja. Niet voor niets is de film een groot succes geworden, en niet voor niets sleepte de film 7 oscarnominaties binnen. Hoewel de oscars voor best acteur, actrice en film aan de neus voorbij gingen, wist Love Story de oscar voor best muziek binnen te halen. Bijna iedereen herkent het riedeltje wel wat door de film beroemd is geworden.

Conclusie
Love Story is een prachtig liefdesverhaal in zijn subtiele eenvoud. Liefde hoeft dus geen ingewikkeld verhaal te zijn. Maar gevonden liefde staat ook niet garant voor een goede afloop, want het leven kan, hoe oneerlijk ook, er zo een einde aan maken. Wie vaak een traantje laat bij een film kan ik aanraden een doos tissues op de bank te zetten. Je hebt pas nodig tegen het einde van de film, maar dan is het doosje ook zo leeg. Love Story weet je van het begin tot het einde mee te slepen in de levens van Oliver en Jenny en daarom houd je aan het abrupte einde aan hun liefde een triest gevoel over. En een film die gevoel weet los te maken bij het publiek, doet het hoe dan ook goed.