In de Nederlandse wereld van het illegale straatracen is het vaak armoede troef. Opgezweept door beelden van hun Amerikaanse evenknieën en films als The Fast and the Furious plakken de Nederlandse straatracers stickers op hun Fiatjes en Golfjes, blinderen ze hun ramen en hoopt men dat die mislukte spoiler achterop ze enige street cred geeft. Heel soms zie je wel eens een echte mooie bak, maar ja, daar mag je in Nederland eigenlijk niet de weg mee op.
Naar Japan
Sean heeft het in de States behoorlijk verkloot. Nadat hij tijdens een illegale race zijn wagen in de poeier heeft gereden is justitie het zat, en dreigt hij de bak in te draaien. Zijn moeder stuurt ‘m naar zijn vader in Japan (kennelijk zit de douane en de politie te slapen), om zo vervolging te ontlopen. Daar komt hij in aanraking met het Japanse wegracen, waar men helemaal gek is van driften. De wagens glijden en slippen alle bochten door, en hoe dichter je langs de muur gaat, hoe beter. Een zekere Han neemt Sean onder zijn hoede, en leert hem de techniek van het driften. Dit zal Sean nodig hebben, want als hij verliefd wordt op de vriendin van Yakuza-telg DK (Drift King) zit er maar een ding op: Racen.
Dom
Ik hoopte eigenlijk dat men wel klaar was met deze serie. Paul Walker had geen zin meer, en Vin Diesel stapte er nog eerder uit. Met een nieuwe onbekende cast, regie en schrijvers gooit men er echter nog maar een deeltje tegenaan, en qua verhaal is dit misschien wel de meest treurige van de serie. De racers in de film moeten jongens van nog geen 18 jaar voorstellen, maar de meesten zijn duidelijk mid twintig, tegen de dertig. Om de meest onnozele redenen worden grote ruzies uitgevochten via halsbrekende races, en vrouwen zijn niet veel meer dan de prijs waar het allemaal om gaat. Sean komt zo vaak te makkelijk en onnodig in de problemen dat je bijna voor zijn tegenstander bent.
Racen
Het racen zelf ziet er verder prima uit. Grappig om te zien is dat de meest erge botsingen in eerste instantie geen schade lijken op te leveren, terwijl de auto een shot later ineens helemaal in puin ligt. Sean is in Amerika een hele autobolleboos, en daarom komt het nogal lachwekkend over dat hij niet zou weten wat driften is, toch niet een heel ongewone term in het wereldje. Voor de minder autobegaafde kijker (ik dus) is de uitleg misschien even nodig, maar het had ook anders gekund. Maar hoe leuk het racen er ook uitziet, elke poging om er een diepere betekenis aan te geven is te lachwekkend voor woorden en totaal overbodig. Diepzinnige tegelspreuken als: “Life’s simple, you make choices and you don’t look back” worden bloedserieus gebracht, en doen de kijker in lachen uitbarsten.
Conclusie
Deze nieuwe aflevering in de The Fast and the Furious-serie heeft dezelfde diepgang als het ‘lingerie penaltyschieten’ van Veronica. De acteurs zijn op Sung Kang na allemaal te triest voor woorden, en de overbodigheid straalt van het hele project af. Alle plotfouten, onnodige races en triestheid ten spijt heb ik wel erg kunnen lachen om deze film. En als alle Nederlandse wannabe straatracers zich ermee kunnen vermaken, dan is deze film toch in zijn opzet geslaagd. Dus uitsluitend voor mannen tussen de 14 en 28 jaar met een zwart golfje voorzien van tribal-stickers. Mocht je dus naar deze film gaan, let dan ook even op de guest-apperance aan het eind van de film. Zonder twijfel is dat het enig spraakmakende onderdeel van de film.
Be the first to comment