The Brothers Grimm

Regisseur Terry Gilliam is natuurlijk het best bekend van Monty Python. Aan menig grappen en grollen heeft deze man meegewerkt. Zijn gevoel voor rariteiten is dan ook iets waarvan je verwacht dat het door zal werken in zijn films. Een film over de broertjes Grimm en waar sprookjes hun opwachting maken, lijkt mij een prima project voor Gilliam om zich uit te leven.

Oplichters
Waar de echte broertjes Grimm ooit door Duitsland trokken om de volkverhalen te verzamelen en op te schrijven, zijn de broertjes Grimm uit deze film een stel oplichters. Jacob Grimm (Ledger) maakt weliswaar nog aantekeningen van volksverhalen, maar Wilhelm Grimm (Damon) is enkel en alleen uit op bedriegen en geld verdienen. Dat de broertjes vanwege deze wandaden voor het gerecht moeten verschijnen zal niemand verbazen. Om vervolgens de dood te ontspringen, moeten Jacob en Will naar het dorpje Marbaden en daar een groot mysterie oplossen. Aanvankelijk denken ze nog dat het hier om goede oplichters gaat. Maar als de bomen gaan bewegen en grootmoeder pad de weg wijst, dan gaan zelfs deze broertjes Grimm in de verhalen geloven.

Sprookjesachtig
Een film waarin sprookjes op de achtergrond een rol spelen, kan niets anders zijn dan een feest voor de mensen die kleding en decor moeten verzorgen. The Brothers Grimm heeft dan ook echt de uitstraling van een spannend volksverhaal gekregen. De details van het bos zien er prachtig uit. Maar ook de kleding van de koningin en de aankleding van haar toren zowel tijdens de bloei van haar leven als daarna zijn prachtig. De film is werkelijk sprookjesachtig om naar te kijken en een lust voor het oog. In dat opzicht is de film zeker de moeite waard.

Maak een keuze
Helaas is het verhaal wat dat betreft een stuk minder. Er wordt niet echt een keuze door de schrijver gemaakt welke kant hij met zijn verhaal op wil. Moet het een spannend volksverhaal worden? Of gaat het juist weer wat meer om de komedie in het verhaal? Het probleem hiervan is dat de film je niet echt weet te grijpen. Vanaf een afstand blijf je naar een schouwspel kijken waar vooral de aankleding om te smullen is. Het gebrek aan structuur werkt ook door in het acteren. Doordat het meer een schouwspel wordt, lijkt het acteren ook niets anders dan acteren. Het blijft te veel aan het oppervlak. Zonde.

Sprookjesfestijn
Zoals je mag verwachten in een film over de broertjes Grimm, is een festival aan verwijzingen naar de sprookjes die van hun hand komen. Het leuke in The Brothers Grimm is, dat het om flarden van de sprookjes gaan. Het zijn bijvoorbeeld Hans en Grietje die door het bos lopen, maar daar niet een peperkoekenhuisje vinden. Of er verschijnen glazen muiltjes, maar niet in de context van Assepoester. En zo zijn er tal van andere verwijzingen. En dat is stiekem het leukste van de film.

Conclusie
The Brothers Grimm is als verhaal niet heel sterk te noemen. Het ontbreekt aan structuur en daardoor wordt het een oppervlakkig rommeltje. Gelukkig ziet het er qua decors en kleding prachtig uit en dat maakt een hoop goed. Net als de vele verwijzingen naar de sprookjes van deze Grimms overigens. De film is dan ook best de moeite waard om een zaterdagavond op de bank mee door te brengen. Wie niet al te moeilijk over het verhaal doet, zal zich prima kunnen vermaken bij The Brothers Grimm.