Disney is nu echt begonnen met het remaken van al haar klassiekers. Na het succes van Jungle Book, en met the Lion King in het verschiet, kunnen we nu genieten van een nieuwe Beauty and the Beast. Is het noodzakelijk om deze prachtige tekenfilms nu op te nemen als speelfilm? Waren kinderen echt uitgekeken op het echte werk?
Een vader in problemen
Belle (Emma Watson) is in haar provinciale dorpje een buitenbeentje. Ze heeft weinig aandacht voor de stoere Gaston (Luke Evans) die haar het hof maakt, en is meer geïnteresseerd in literatuur. Haar vader verdwaalt tijdens een handelsreis in het bos, en zoekt dekking voor de wolven in een kasteel. Hier woont echter een vervloekte prins (Dan Stevens). De prins werd ooit gestraft voor zijn zelfzucht en ijdelheid en moet als beest door het leven gaan. Zijn hofhouding is gedwongen als alledaagse gebruiksvoorwerpen ook in het kasteel te blijven. Alleen wederzijdse liefde kan de vloek opheffen. Belle vindt het kasteel en neemt de plek van haar vader in als de gevangene van het Beest. De liefde tussen haar en het beest lijkt ver te zoeken. Ondertussen probeert vader niemand minder dan Gaston over te halen Belle te helpen.
Er zit muziek in
BATB begint sterk door het verhaal snel neer te zetten en vervolgens te starten met een zonovergoten liedje. Net als bij La La Land lijkt men duidelijk te willen maken dat men hier met een echte musical van doen heeft. De sets zien er mooi uit, maar erg vaak merk je ook dat er weer eens een green screen aan te pas is gekomen. Zodra er geen mens in beeld is zit je dus eigenlijk naar een tekenfilm te kijken. Ironisch aangezien dit alles natuurlijk gebaseerd is op de tekenfilmversie van Disney. Sommige scenes zijn ook nog eens enorm druk, af en toe is het scherp opletten op wat er allemaal gebeurt. Maar over het algemeen is BATB een lust voor het oog.
De casting
Emma Watson is een prima actrice om aan Belle gestalte te geven. Intelligent, sterk en zelfstandig weet deze Belle heel goed wat ze wil, en al helemaal wat ze niet wil. Gaston is door Luke Evans als heerlijke douchebag neergezet. Evans had duidelijk lol in de rol en zorgt ervoor dat iedereen begrijpt waarom Belle niets van deze blaaskaak wil weten. Het beest is adequaat neergezet door de mij onbekende Stevens. Alleen denk ik dat qua artwork velen het originele beest zullen prefereren. Of is dat wellicht mijn gevoel voor nostalgie?
Stereotype homoseksueel
En dan was er nog veel te doen om een homoseksueel karakter. LeFou (Josh Gad) zou iets gekker op Gaston zijn dan hij zelf wil toegeven. Tsja, heel subtiel is het allemaal niet. Het is meer een maf stereotype karakter dan echt baanbrekend werk voor de LGBT mensen onder ons. Ik begrijp dan ook werkelijk niet waarom enkele christelijke organisaties zich hier zo druk om maken. De rol voldoet weer eens aan het bekende beeld van homo’s als enigszins vrouwelijke types. En dat zagen we toch wel vaker in films? Het zou interessanter zijn als een film als deze dit soort materie eens wat serieuzer bij de hoorns zou vatten. Het feit dat zoveel christelijke organisaties er moeite mee hadden geeft aan dat er nog veel te winnen valt op dit gebied.
Conclusie
BATB is een prima film voor een nieuwe generatie geworden. Kinderen zullen prima genieten van de leuke liedjes, het simpele verhaaltje en enkele spannende scenes brengen hen naar het puntje van de stoel. Volwassenen kunnen weer even zwelgen in nostalgie bij het horen van het bekende “Tale as old as time“. Om nou te zeggen dat het een zeer urgente remake was: nee. Maar Beauty and the Beast is zeker een gang naar de bioscoop waard.
Be the first to comment