Going in Style

Sinds de geboorte van mijn zoontje ben ik wat kieskeuriger geworden in de films die ik zie. Eigenlijk pik ik vooral veel films die ik erg graag wil zien, en af en toe een film waarvan ik denk dat het leuk of zinvol is om er een recensie over te schrijven. Dit zorgt ervoor dat ik heel veel tussendoortjes en middelmaat aan me voorbij laat gaan. Maar een goede vriendin had zin in een “lekker niets aan de hand” film, en deze werd het.

We beroven gewoon een bank
Willie (Morgan Freeman), Joe (Michael Caine) en Albert (Alan Arkin) zien op een dag hun  zuurverdiende pensioen wegvallen. Via een slimme constructie weet een bank het geld van het pensioenfonds weg te sluizen. Het financiële water staat hen aan de lippen, en dus besluiten  de drie pensionado’s het recht in eigen hand te nemen. Ze willen de bank beroven en zo hun oude dag redden. Maar  hoe kunnen drie oude mannetjes voorzien van bij de leeftijd horende ongemakken zo’n actie tot een goed einde brengen?

Kneuterig
De humor van de film zit ‘m vooral in de kneuterige voorbereiding. De drie mannen hebben aanvankelijk geen idee hoe ze het moeten aanpakken en besluiten bij wijze van oefening te beginnen met winkeldiefstal. Stellen dat de heren het vrij amateuristisch aanpakken is nog te netjes. Wij als kijkers kunnen ons over al deze aandoenlijke onhandigheid verkneukelen. Na dit fiasco krijgen de heren professionele hulp van een crimineel en krijgen we de onvermijdelijke filmmontage waarin we zien dat de heren gaandeweg beter worden. De film loopt uiterst voorspelbaar van A naar B, en geen moment krijgen we als kijker echte verrassingen voorgeschoteld.

Sterke cast
Going in Style is een remake van een gelijknamige film uit 1979. Met een mindere cast was deze film net zo interessant als een blok uit de sterreclame. Maar met Caine, Arkin en Freeman heeft men drie sympathieke heren voor de camera die de aandacht redelijk vast weten te houden. Je gunt als kijker deze mannen een succesvolle overval, en die gunfactor is direct ook het enige dat  de film een beetje weet op te krikken en een bioscooprelease rechtvaardigt. Zelfs voor een ondankbaar bijrolletje van oom agent had de film met Matt Dillon nog een prima acteur in huis.

Conclusie
Going in Style is zo’n film die je alleen moet gaan zien als je niks anders verwacht dan wat pretentieloos vermaak dat je een dag later alweer bent vergeten. Als begin van een avondje uit bijvoorbeeld. Echt plat van het lachen lig je eigenlijk nooit, en ook tijdens de “spannende” momenten zit je zelden op het puntje van je stoel. Zoals die goede vriendin al zei: “lekker niets aan de hand”. Een echt voorbeeld van een tussendoortje.