Goldie Hawn is tegenwoordig wellicht niet meer een megaster, maar dat was in de jaren ’80 wel anders. Wildcats en Overboard waren jeugdfavorieten die ik destijds op video tientallen keren heb gezien. Tegenwoordig doet ze het een stuk rustiger en is ze vooral bekend als moeder van Kate Hudson. Maar ineens is ze weer in de bioscoop, deze keer in een comedy met Amy Schumer.
Ecuador
Emily (Schumer) wordt gedumpt door haar vriendje terwijl ze net een trip naar Ecuador had geboekt. Door haar wilde losse levensstijl zitten haar inmiddels volwassen vrienden niet echt te trappelen om mee te gaan. Emily besluit te gaan pruilen bij haar huiselijke moeder Linda (Hawn). In een oud fotoboek ontdekt Emily dat haar moeder een stuk avontuurlijker was, en ze besluit Linda mee te slepen naar Ecuador. Daar aangekomen ontmoeten ze de charmante James die hen het eiland laat zien. Maar James hoort bij een bende die rijke toeristen ontvoert. Linda en Emily weten te ontsnappen, maar bevinden zich nu alleen in de Zuid-Amerikaanse jungle. Wat nu?
Schumer
Met Amy Schumer weet je meestal wat je krijgt, platte humor en veel zelfspot. Regisseur Jonathan Levine staat er bij mij goed op: 50/50 en Warm Bodies heb ik destijds met veel plezier gekeken. De combi Amy en Jonathan is echter een beetje hit en miss. Sommige grappen zie je van mijlenver aankomen en worden door een eigenaardige komische timing niet altijd goed uitgespeeld. Andere grappen komen compleet en heerlijk lomp uit de lucht vallen en lieten mij enorm lachen. Amy Schumer is verder gewoon Amy Schumer. Ze was vooral in het recente Trainwreck een stuk beter op dreef.
Weinig Goldie
Goldie Hawn wordt helaas een beetje te spaarzaam gebruikt in deze film. Als saaie moeder krijgt ze aanvankelijk niet heel veel ruimte om haar komisch talent te tonen. In de tweede helft van de film krijgen de dames meer uitdagingen voor de kiezen en krijgt Hawn meer kansen iets te laten zien. Ze is zeer zeker nog een grappige actrice, maar helaas blijft haar rol te beperkt. Het draait vooral om de strapatsen van Schumer, en veel meer dan zuchten en met haar ogen rollen zit er voor Hawn niet in.
Conclusie
De film maakt bij mij gemengde gevoelens los. Aan de ene kant weet de film niet het uiterste te halen uit het aanwezige talent. Dit komt vooral door het dunne verhaaltje. Maar de momenten dat een grap goed valt lag ik ook echt dubbel van het lachen. Soms is het What the Fuck gehalte net ietsje te hoog. Een scene met een lintworm tart werkelijk alle logica. Snatched is prima geschikt als begin van een avondje uit. Verwacht geen nieuwe Goldie Hawn klassieker, maar gewoon een doorsnee comedy, dan hou je er best een leuke avond aan over. En het is de sowieso de eerste film waar ik een zin als “You suck mom’s dick” hoorde.
Be the first to comment