De eerste Pirates film staat hoog in mijn favorietenlijstje. Het was de perfecte combinatie van avontuur en popcornvermaak. Johnny Depp wist iedereen te verrassen met zijn briljante rol als Kapitein Jack Sparrow. Daarna volgden twee redelijke sequels die helaas bij lange na niet hetzelfde niveau wisten te halen. Helemaal teleurstellend was het (in mijn ogen) geheel overbodige vierde deel dat niets aan de serie wist toe te voegen. Met de vijfde film keren we terug naar een onuitgewerkt plotlijntje van de eerste trilogie.
De vloek van Will
Will Turner (Orlando Bloom) is nog steeds vervloekt om tot het einde der tijden de kapitein van de Vliegende Hollander te zijn. Zoon Henry (Brenton Thwaites) wil zijn vader te helpen. De drietand van Poseidon heeft de macht om alle vloeken ter zee op te heffen. Om deze te vinden wil Henry de hulp van Jack Sparrow (Johnny Depp). Deze heeft echter een groot probleem. Ooit versloeg hij als jonge kapitein de piratenjager Salazar. Salazar en zijn mannen leven voort als halfverbrande spoken en zijn uit op wraak. Met Sparrow gaat het tegenwoordig niet goed: zijn crew heeft hem in de steek gelaten en hij wordt ook nog eens gevangengenomen. Tenslotte is er ook nog de intelligente Carina (Kaya Scodelario), een dame die ook op zoek is naar de drietand. Vanwege haar intelligentie zien mensen haar echter als een heks, en daarom dreigt ze samen met Jack Sparrow ter dood gebracht te worden.
Vol script
Normaal is een synopsis schrijven voor een film niet zo lastig. Maar dat is het probleem van Pirates films 2 t/m 4. Ze zitten vol met karakters en plotlijnen die je wel even moet noemen. Het zijn er gewoon te veel, en het is vaak te toevallig hoe de makers al die elementen steeds samen proberen te voegen. Had nou gewoon het verhaal van Henry genomen, die samen met Jack Sparrow de drietand nodig heeft om Will te helpen. Maar nee, alles en iedereen moet weer een eigen plotlijntje hebben. De film duurt hierdoor ruim twee uur, en dat was zeker niet nodig geweest. Rare scenes zoals eentje waarin random mensen Jack dwingen te trouwen met een lelijke vrouw voegen letterlijk NIETS toe aan de rest van de film. Voortaan mogen ze wel wat rigoureuzer schrappen in het script.
Jack Sparrow
Een ander probleem is Jack Sparrow zelf. Het is dat Salazar een appeltje met hem te schillen heeft, anders had hij in deze film weinig te zoeken. In de eerste film was Johnny Depp’s creatie nog verfrissend. Maar Jack Sparrow had toen ook nog zijn intelligente en inventieve momenten. Nu is hij vooral een rare clown die voortdurend dronken lijkt en mensen alleen maar tot last is. De regie lijkt Depp totaal niet in de hand te hebben en laat hem maar wat zijn gang gaan. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar misschien was deze Pirates film wel beter af zonder Jack Sparrow.
Positieve punten
Toch valt er meer dan genoeg te genieten. De locaties zijn zoals altijd weer om van te smullen. Bovendien was ik blij dat men voortborduurde op iets uit de eerste drie films, de vloek rond Will Turner. De openingsscène waarin een jonge Henry zijn vader zweert dat hij alles zal doen om hem te redden is effectief. De geschiedenis van Salazar en Sparrow weet ook de juiste toon te raken. Dat is de Sparrow die ik meer had willen zien: vol branie, vreemd maar ook geniaal. De finale van de film maakt ook een hoop goed.
Conclusie
Pirates of the Caribbean: Salazar’s Revenge heeft veel gemeen met de tweede en derde film. Er zitten leuke elementen in, maar men wil gewoon veel te veel. Het onnodig volle script haalt de vaart er regelmatig uit. Bovendien heeft Depp teveel lol met raar zijn. Daar staan een aantal prima scenes en mooie beelden tegenover. Het afronden van de originele trilogie door eindelijk iets aan het lot van Will te doen beviel me ook wel. Ik heb me redelijk weten te vermaken bij deze film, maar zo goed als het eerste deel werd het nooit. Uiteraard zijn er alweer hints voor een zesde film te vinden. Misschien wat minder gekke Jack?
Be the first to comment