American Crime Story is een serie waarin elk seizoen een op zichzelf staand verhaal vormt. Het eerste seizoen vormt een beruchte rechtszaak die de wereld in de jaren ’90 in zijn greep hield: de O.J. Simpson zaak. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik als kind op het journaal de beelden van een vluchtende wittende auto zag, en hoe ik met mijn ouders live naar de uitspraak van de jury zat te kijken. Deze serie kwam vorig jaar uit, maar door omstandigheden zag ik ‘m pas recent op Netflix.
Raciale tegenstellingen
Amerika is nog herstellende van de massale rellen rond de mishandeling van Rodney King door de politie van Los Angeles (LAPD). De stemming tussen de donkere en blanke bevolking is explosief. Op een vroege morgen ontdekt men de lichamen van Nicole Brown Simpson en Ron Goldman. Ze zijn op vrije extreme wijze om het leven gebracht. Het onderzoek wijst al snel in de richting van niemand minder dan Nicole’s ex-man O.J. Simpson. Één van de grootste American Football spelers ooit, maar ook een erg geliefde persoonlijkheid en donker. De openbaar aanklagers denken een sterke zaak te hebben door een overdaad aan bewijs. Maar de advocaten van O.J. slijpen de messen. Ze proberen tijdens de rechtszaak de jury ervan te overtuigen dat O.J. erin is geluisd door racistische LAPD rechercheurs.
Seksisme
Met de O.J. Simpson zaak hadden de schrijvers van deze serie goud in de handen. Een zaak rond een charismatische beroemdheid, heerlijk uiteenlopende karakters bij het advocatenteam, en een verpletterende druk van publiek en media op alle betrokkenen. Dat moet haast wel een intense serie opleveren. En dat is het ook geworden. De druk die op de zaak en alle betrokkenen wordt uitgeoefend spat van het scherm af. Ieder personage moet dealen met zijn eigen demonen en gaat daar op zijn eigen manier mee om. Openbaar aanklaagster Marcia Clark moet een wereld aan seksisme ondergaan. Haar uiterlijk, haar functioneren en haar verleden komen onder een immens vergrootglas te liggen. Actrice Sarah Paulson zet een prestatie van formaat neer en weet alle goede noten te raken. Clark is de ene keer zelfverzekerd en sterk, maar vaak genoeg ook uiterst kwetsbaar en menselijk. Hoe de media en haar tegenstander met haar zijn omgegaan wordt in de serie genadeloos blootgelegd en tart soms elke beschrijving. Ook haar chemie met collega Darden (Sterling K. Brown) is een prima plotpunt van de serie.
Dreamteam aan advocaten
Het advocatenteam van O.J. zit vol met ego’s en wandelende tijdbommen. Courtney B. Vance is in vorm als de mediagenieke Johnnie Cochran, een donkere advocaat die graag de LAPD wil aanpakken voor al het onrecht donkere mensen dagelijks tegenkomen in het contact met de politie. Hij is een gepassioneerd vechter voor zijn zaak en schuwt geen enkel middel om zijn gelijk te halen. Dit brengt hem op ramkoers met diverse anderen. Vance maakt gelukkig geen karikatuur van Cochran, we zien vooral een man vol passie, ego en eigen problemen. Cochran is het ene moment heel genietbaar en steelt elke scene, maar even later zien we ook zijn duistere kanten. Binnen het O.J. team levert hij een voortdurende strijd wie de eerste viool mag spelen met Greg Shapiro, een ietwat vreemde rol van John Travolta. Travolta zet Shapiro neer als een douchebag eerste klas, maar soms is zijn accent ietwat onevenwichtig. Shapiro slaat als advocaat in deze serie zo vaak de plank mis dat het bijna ongeloofwaardig lijkt te worden dat hij hiermee zijn geld weet te verdienen. Tenslotte is er nog een kleine maar fraaie rol van David Schwimmer als Robert Kardashian. Robert is O.J.’s trouwste vriend, maar zijn bijna heilige geloof in diens onschuld krijgt tijdens de zaak flinke klappen.
O.J. Gooding Jr.
En dan is er nog de rol van O.J. zelf. O.J. was een imposante grote reus met een vriendelijke charismatische uitstraling en een stevige stem. Als kijkers moeten we het doen met een voortdurend jammerende Cuba Gooding Jr. die wat mij betreft maar matig uit de verf komt. Het verschil tussen de echte O.J. en Gooding Jr. is gewoon te groot. Geen moment vond ik zijn personage interessant, en de beste scenes vinden plaats als hij eigenlijk niet in beeld is. Gelukkig is de cast van de film groot en draait de serie vooral om de zaak zelf en niet speciaal om O.J., maar het is toch een redelijke castingmisser.
Conclusie
Het intrige, de ego’s, het raciale kruitvat dat door advocaten en pers (in een pre-internet tijdperk) flink werd opgestookt… The People v. O. J. Simpson weet dit alles perfect te vangen. De serie behandeld zwarte thema’s als racisme, seksisme, egoïsme en narcisme. De menselijke maat verliezen veel mensen uit het oog. De emotionele uitval van Goldman Sr. dat zijn vermoorde zoon een slechts voetnoot in zijn eigen moordzaak is kwam dan ook hard bij me binnen. Net als de echte O.J. zaak komt niemand geheel ongeschonden uit de strijd, en als kijker zit je op de eerste rang om het allemaal van nabij mee te maken. Men is 90% trouw aan de ware toedracht gebleven, minus enkele geur, kleur en smaakstoffen om de spanning tussen de karakters hier en daar op te voeren. Deze serie genereerde weer veel aandacht voor de zaak, en internet en de boekenwinkel staan vol met artikelen en boeken over mensen die terugblikken. Ondanks de misscast van O.J. zelf is deze serie er eentje die je niet mag missen.
Be the first to comment