War Machine

Netflix is uiterst succesvol geweest met het uitbrengen van eigen series. Daarnaast probeert men ook enkele exclusieve filmprojecten van de grond te krijgen. Om mij onduidelijke redenen investeerde men daarvoor in Adam Sandler die vervolgens de te verwachten baggerfilms afleverde. War Machine lijkt een poging om eindelijk wel een gedegen film af te leveren. En met Brad Pitt in de hoofdrol zal er genoeg aandacht voor zijn.

Vechten tegen bureaucratie
De situatie in Afghanistan moddert wat aan sinds een internationale coalitie de Taliban wist te verdrijven. De Amerikanen willen wat meer schot in de zaak en stellen topgeneraal Glen McMahon (Brad Pitt) aan om orde op zaken te stellen. McMahon is een recht-voor-zijn-raap kerel die van efficiëntie en duidelijkheid houdt. Hij ziet dat de pogingen om van Afghanistan een democratisch land te maken tot nu toe vrij nutteloos zijn geweest en de steun onder de bevolking niet echt groot is. Hij besluit de Amerikaanse invloed te vergroten door de opstandige provincie Helmand in te nemen. Daarvoor heeft hij meer troepen nodig. Een gevecht met politici en bureaucratie begint.

Topcast
Een satire over de recente “war on terror” met Brad Pitt in de hoofdrol klinkt als een goed plan. Gooi bekende acteurs als Ben Kingsley, Topher Grace, Anthony Michael Hall, Tilda Swinton en zelfs een klein rolletje van Russel Crowe in de mix, en je denkt hier te maken te hebben met een heuse must-see. Daarom is het wat teleurstellend dat de film me geen moment echt wist te boeien. Vanaf de eerste minuten zat ik te wachten tot de film een beetje op gang kwam. Dat viel tegen. De film lijkt voortdurend bezig iets neer te zetten zonder dat er een echte climax volgt.

Automatische Piloot
Brad Pitt speelt een beetje op de automatische piloot. Omdat het om een Netflix productie ging, en de film niet in de bios uitkomt, lijkt het wel alsof hij niet echt een drive voelt om er iets van te maken. Qua acteren warmt hij eerdere optredens zoals in Inglourious Basterds op. Hij kijkt voortdurend alsof hij een stevige migraine heeft en ook nog eens flink naar de wc moet. Ook op halve kracht is hij nog steeds een behoorlijke acteur… maar het is het allemaal gewoon net niet.

Conclusie
Echt goede bioscoopfilms hebben nog steeds iets wat Netflixfilms een beetje ontberen: urgentie. En daarmee bedoel ik een reden voor Netflix-abonnees om aan anderen door te geven dat deze films de moeite waard zijn. War Machine heeft een paar aardige momenten, maar voortdurend heb je het idee alsof het voor iedereen vooral een tussendoortje betrof. De film is niet zo slecht als Adam Sandler’s eerder genoemde Netflix bijdrages, maar echt interessant wil het nooit worden.