Naar de bioscopen gaan voor een nieuwe Star Wars film is voor velen vaak een spannend moment. De zaal zit vol verwachting te wachten. Dan is er even de stilte als het LucasFilm logo in beeld komt, en daarna de bekende blauwe woorden: a long time ago in a galaxy far far away… Vervolgens barst de muziek los, en krijgen mijn hersenen een rush: een nieuw Star Wars avontuur is begonnen. Met die knallende openingstune voel je een soort opluchting door de zaal gaan, aan het wachten op deze film is een eind gekomen. Bring it!
Evacuatie
Het zit de rebellen niet mee. Ze zijn ontdekt door de First Order ruimtevloot en krijgen flinke klappen. Prinses Leia (Carrie Fisher) ziet geen andere optie dan een evacuatie, maar er worden flinke verliezen geleden. De restanten van de rebellenvloot worden genadeloos achtervolgt door de First Order. De jonge helden uit de vorige film hebben allemaal hun eigen problemen. Poe Dameron (Oscar Isaac) heeft het hart op de juiste plaats, maar zijn overhaaste acties staan soms rationeel denken in de weg. Finn (John Boyega) twijfelt of hij wel bij de verliezende rebellen moet blijven, de opstand lijkt voorbij. En Rey (Daisy Ridley) heeft eindelijk Luke Skywalker (Mark Hamill) gevonden. Maar Luke weigert elke vorm van hulp. Hij voelt zich verantwoordelijk voor het pad dat Kylo Ren (Adam Driver) koos en wil in afzondering wachten op zijn einde.
Aan alles komt een eind
Ik denk bij het zien van deze nieuwe films vaak terug aan het einde van de eerste trilogie. De keizer en zijn keizerrijk zijn verslagen, Anakin Skywalker zag het licht en heeft rust gevonden. En drie jonge helden lijken een betere toekomst tegemoet te gaan. In The Force Awakens zagen we al dat het allemaal anders liep. Han en Leia groeiden uit elkaar, hun zoon koos voor de Dark Side, Luke leeft in afzondering en Han sterft uiteindelijk door toedoen van zijn eigen zoon. Dat hoopvolle einde van Return of the Jedi pakt dus even wat anders uit. Het thema van The Last Jedi is dan ook verandering. Het is een natuurlijke gang van zaken dat al het oude uiteindelijk plaats moet maken voor nieuwe zaken. We kunnen niet eeuwig op Luke en Leia Skywalker blijven hopen om de boel te redden, ooit zullen er nieuwe helden moeten opstaan. Maar het is fijn dat we soms wijze wezens als Yoda (Frank Oz) vinden in ons leven om ons deze levenslessen te leren.
Luke en Rey
Het tempo in The Last Jedi ligt hoog, en de film zit tjokvol ontwikkelingen. Hierdoor doet de film wel erg vol aan, en met name voor de casual Star Wars kijker is het wellicht bijbenen geblazen om alle plotlijnen te volgen en te begrijpen. De sterkste stukken zijn rond Poe en Rey. Poe is een heethoofd die knarsetandend toeziet hoe de rebellen machteloos door de ruimte naar hun einde dobberen. Leia probeert hem te leren dat geduld en hoop zaken zijn die soms meer opleveren dan ondoordachte acties. Rey wil erg graag controle krijgen over de krachten die zich in haar manifesteren. Tot haar frustratie weigert Luke aanvankelijk elke vorm van hulp. Kylo Ren lijkt haar deze mogelijkheden wel te bieden, en wil haar ook antwoorden geven over haar ouders. Luke’s twijfel om iemand te trainen nadat hij faalde bij Kylo Ren en Rey’s verlangen naar antwoorden hielden mijn aandacht zeker vast.
Een paar zwakke puntjes
Het is helaas niet alleen maar geweldig wat we te zien krijgen. Het subplot rond Finn boeide me stukken minder. Hij gaat samen met een nieuw karakter genaamd Rose (Kelly Marie Tran) op zoek naar iemand die de Rebellen moet helpen. Dit verhaal is meer vulling dan dat het echt iets wezenlijks aan de film toevoegt voor mij. Andere plotontwikkelingen in deze film waren verrassend, maar behoorlijk abrupt. Vele speculaties die fans na het zien van The Force Awakens hadden kunnen na het zien van The Last Jedi in de prullenbak. Daarover praten is de film spoilen, maar hier en daar miste ik wel wat. Kylo Ren blijft een weinig intimiderende schurk. Natuurlijk, hij is nog jong, en nog niet zo ervaren en doortrapt als zijn grote voorbeeld Darth Vader. Zijn innerlijke strijd is een interessante. Maar Darth Vader was intimiderend zodra hij op het scherm verscheen. Kylo Ren is qua bedreiging totaal niet op hetzelfde level. De dreiging voor de Rebellen zit vooral in het feit dat de First Order gewoon over een overweldigende meerderheid beschikt. Niet in een imponerende Sith Lord.
Conclusie
Star Wars: The Last Jedi was entertaining en helpt de fans de transitie naar een nieuwe generatie helden te maken. Maar ik was toch blij dat Luke Skywalker nu echt weer terug was op het witte doek. De fans hoeven niet bang te zijn dat we alleen maar een bange en twijfelende Jedi te zien krijgen. Luke krijgt zijn moment in de zon, en het is pure bad-ass. Ik had het voor minder niet gedaan. The Last Jedi leert ons dat internet-speculeren over verhaallijnen en karakters gewoon nutteloos is. Ondanks de paar zwakkere elementen aan deze film kan ik ‘m van harte aanraden. Al is het alleen maar om het feit dat de film ons het gevoel geeft dat iedereen potentieel over de force beschikt, en dat hoop nooit verloren hoeft te gaan. Aan alles komt een eind, maar dat hoeft niet het einde te betekenen.
Be the first to comment