Toen ik nog jong was leek het allemaal zo simpel. Films duurden in mijn beleving allemaal ongeveer anderhalf uur. Disney tekenfilms zaten allemaal rond de 80 minuten, en andere films zoals mijn jeugdfavoriet Banana Joe op zesennegentig. De Karate Kid was met twee uur al een lange film. Alleen epische films die een onsje extra beloofden, Oscarwaardig martiaal of super blockbusters konden een speelduur van twee-en-een-half uur verantwoorden. Natuurlijk blijkt dit achteraf wel mee te vallen, maar zo zag ik dat toen als kind.
Ja doei!
Deze week had ik een dag vrij en besloot ik een ochtendvoorstelling te pakken. Een blik op de Pathe App leerde me dat het nieuwste deel in de Maze Runner serie was gaan draaien. Verder waren er vooral kinderfilms of dingen die ik al gezien had. Ik vond de eerste twee Maze Runner films niet onaardig, en overwoog dat dan maar te doen. Maar onderweg naar de tram bleef het een beetje knagen. Hoeveel zin had ik in deze film? Ik keek op IMDB hoe de film tot nu toe ontvangen was. De gemiddelde recensies waren niet super, maar ook niet heel slecht. En toen viel mijn oog op de speelduur. Twee uur en drieëntwintig minuten! Ja doei! Zo leuk vond ik de serie nou ook weer niet. Had de film een kleine twee uur geduurd, zoals het eerste deel, dan had ik dat begrepen. Maar waarom moet zo’n film zo lang duren? Ik besloot iets anders met mijn vrije tijd te gaan doen.
Speelduur en genre
Het is vooral mijn beleving en totaal niet objectief. Maar soms heb ik het gevoel dat sinds de eeuwwisseling steeds meer films die dat qua genre en opzet niet nodig hebben veel en veel te lang duren. De beide Sex and the City films bijvoorbeeld, duren rond de twee en een half uur. En dat voor een romantische komedie! Transformers: Age of Extinction duurde zelfs twee uur en vijfenveertig minuten. En dat voor een film gebaseerd op speelgoed en een kindercartoon. Zo worden films een behoorlijke zit. Ook het superheldengenre weet van wanten, die films gaan makkelijk naar de twee en een half uur of meer. Of een gemiddelde Judd Apatow komedie, ruim over de twee uur. Waarom? Lukt het mensen niet om een behoorlijk verhaal binnen twee uur te vertellen?
Tijd investeren
Ik merk steeds vaker dat ik gewoon geen zin heb om zoveel tijd in een bepaalde film te investeren. Dat een Lord of the Rings of een Oscarwaardige bio-pic wat langer mag duren kan ik me nog voorstellen. Maar veel films mikken duidelijk op het zijn van een lekker tussendoortje, en daar mag de speelduur dan ook wel op worden aangepast. Wellicht dat het voor filmmakers tijd gaat worden om meer gestroomlijnde verhalen te gaan vertellen, en niet duizenden bijplotjes en opzetjes voor spin-offs en sequels in hun films te proppen. Voor doorsnee films die verder geen pretenties hebben is twee uur meer dan genoeg.
Be the first to comment