The Greatest Showman

Sommige films komen puur uit om het publiek te vermaken. Anderen mikken te hard op een Oscar. Dit soort Oscar-baiting loopt niet altijd goed af. The Butler was een een goed voorbeeld, of Will Smith’s draak Collateral Beauty. The Greatest Showman probeerde het ook. La La Land liet zien dat musicals over dromers een Oscar kunnen winnen. En biografieën van kleurrijke Amerikaanse figuren doen het vaak erg goed. Het was voor de makers dan ook een sof toen de film slechts één nominatie meekreeg.

“No one ever made a difference by being like everyone else.”

Zucht naar erkenning
Barnum (Hugh Jackman) is een jonge vent met grootse dromen maar geen cent te makken. Zijn Levensvreugde en positiviteit hebben wel het hart van zijn jeugdliefde Charity (Michelle Williams) weten te veroveren. Barnum is vastbesloten de wereld te laten zien wat hij in zijn mars heeft. Maar enkele jaren verder is Barnum vader van twee mooie dochters, maar ook nog steeds arm. Zijn kans komt als hij bij een bank een lening weet los te peuteren om een rariteitenmuseum over te nemen. Zijn dochters geven hem de tip dat het museum te doods is, mensen willen graag levende dingen zien. Hij begint met het verzamelen van mensen met een bijzonder uiterlijk. Deze mensen voelen zich vaak freaks en outcasts, maar Barnum geeft ze een podium om te schitteren. Hoewel een zure recensent en diverse burgers afwijzend reageren op zijn rariteitenkabinet is het “Circus” van Barnum een groot succes. Eindelijk heeft hij de rijkdom die hij altijd wilde voor zijn gezin. Maar nu streeft hij ook creatieve erkenning na. En misschien is dat net één wens te veel?

Biografie?
Barnum is een bijzonder figuur in de wereld van de Amerikaanse showbusiness. In 1952 won een film over zijn circus, The Greatest Show on Earth, nog de Oscar voor beste film. Talloze andere films en boeken zijn aan deze persoon gewijd. De film is een soort van biografie in musicalvorm. Maar het woord biografie mag je heel los opvatten. Er zijn enkele raakvlakken met de historische figuur Barnum, maar verder is de film vooral één grote fantasie. Iets wat Barnum, de ultieme verkoper van een mooie illusie, waarschijnlijk wel had kunnen waarderen.

No more Logan
Hugh Jackman krijgt de kans zich na het magnifieke Logan helemaal los te maken van de rol die hem twee decennia lang roem en aandacht opleverde. Als Barnum is hij het zingende, dansende en energieke middelpunt van deze film. De gretigheid waarmee hij mensen voor zich wil winnen straalt van gezicht af. Halverwege de film neemt hij een protegé in dienst in de persoon van Phillip Carlyle (Zac Efron). Dit is een verzonnen karakter, en het is niet helemaal duidelijk wat hij aan de film toe moet voegen. Zijn romance met de donkere circusartieste Anne Wheeler (Zendaya) heeft niet de goedkeuring van zijn ouders en hij moet kiezen tussen liefde en zijn erfenis. Dit plot levert een aardig liedje op, maar men doet er verder erg weinig mee. Bovendien steelt het aandacht van het hoofdverhaal.

Icarius
Net als de mythologische figuur Icarius komt Barnum erachter dat mensen die zorgeloos het allerhoogste nastreven ook hard kunnen vallen. Zijn artiesten dragen hem aanvankelijk op handen omdat hij ze lijkt te respecteren en een podium geeft. Maar in zijn strijd om sociale en creatieve erkenning vervreemd Barnum zich van familie en artiesten. Dit zou een emotioneel interessant verhaal kunnen opleveren. Helaas blijft het allemaal heel vlak, en zijn veel problemen vaak makkelijk weer opgelost. Zelfs tijdens de diepste dalen twijfel je als kijker geen moment aan de goede afloop. Daarvoor is het script gewoon te voorspelbaar.

Conclusie
Een droef detail is dat Barnum & Bailey Circus vorig jaar na 146 jaar het tentdoek moest sluiten. Deze film is in dat opzicht ook een soort hommage aan verloren gegaan entertainment. The Greatest Showman is vooral (audio) visueel een lust voor het oog. Keala Settle is als de dame met een baard een strijdbaar pareltje. Haar songs zijn krachtig en laten zien welk potentieel deze film in huis had. Hugh Jackman brengt goed over waarom zo’n aardige romanticus als zijn Barnum (de echte Barnum was een stuk zakelijker) zijn banden met familie en vrienden zo kan verwaarlozen. Had men meer emotionele lading in dat verhaal kunnen stoppen, dan was dit een potentiële topper geweest. Wat blijft is een visueel aantrekkelijke film met enkele prima vertolkingen maar een zeer vlak verhaaltje.