Soms kan de reclame rond een film meer schade aanbrengen dan nodig is. Soms weten de pr-mensen namelijk niet goed wat ze met een film aanmoeten, en proberen hem via trailers en posters zo in de markt te zetten dat ze hopen een bepaald publiek aan te spreken. Dit levert soms misleidende boodschappen op waardoor bioscoopgangers soms een totaal andere film krijgen dan ze eigenlijk verwachten. En daardoor krijgt een vrij behoorlijke film soms slechte mond tot mond reclame. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Drive, waar mensen een nieuwe Fast & the Furious hadden verwacht.
“Okay, maybe sometimes I’m a little bit asshole, but the world needs assholes. Otherwise where would shit go out.”
Klein maar fijn
Paul en Audrey Safranek (Matt Damon en Kristen Wigg) leiden in meerdere opzichten een krap bestaan. Financieel hebben ze het niet ruim, en hun droom van groter wonen komt ook niet echt uit. Dan ontdekken Noorse wetenschappers een manier om mensen te krimpen naar een kleine 13cm. Dit lost niet alleen de overbevolking op, het is ook een goedkope manier van leven. Paul en Audrey besluiten zich te laten verkleinen en te verhuizen naar Leisureland, waar een klein poppenhuis relatief overkomt als een landhuis. Maar nadat Paul de procedure heeft ondergaan blijkt het leven ineens niet zo simpel en relaxt als voorgesteld.
Een gezellig avondje uit?
Het was het begin van een leuke avond uit met twee goede vriendinnen. We waren in de stemming voor een leuke comedy. De trailer van Downsizing riep wat herinneringen op aan films als the Truman Show. Een op het oog gewone man door wiens ogen we een belangrijke levens-veranderende gebeurtenis meemaken in een ietwat vreemde wereld. De trailer ziet er grappig en vrolijk uit. Na de introductie van het amusante verhaalidee horen we vrolijke muziek terwijl we zien wie er nog meer in de cast zit. Vrolijke, lachende mensen die alle eigenaardigheden van hun nieuwe kleine gestalte aan het verkennen zijn. Een comedy dus, met wellicht wat metaforen voor en knipogen naar onze eigen maatschappij. Licht verteerbaar spul, en leuk voor een avondje uit.
Alexander Payne
Achteraf bezien had de naam van de regisseur me al een beetje moeten waarschuwen. Alexander Payne is geen man die licht verteerbare komedies maakt. Ik heb voor zijn werk veel waardering. Election, About Schmidt, Sideways, The Descendants en Nebraska zijn allemaal films die ik zonder moeite kan aanraden. En ze bezitten allemaal een uniek gevoel voor humor. Maar bovenal drijven ze op goed uitgewerkte karakters en prima scripts. En dat mist een beetje bij Downsizing. Net als het andere werk van Payne is dit geen recht voor zijn raap humor. Alleen anders dan zijn andere werk is de protagonist gewoon erg saai. De reis van zelfontdekking die Paul doormaakt boeide me voor geen meter omdat Paul me gewoon niet boeide. Hij is zo’n kleurloos personage dat hij letterlijk door iedereen neergezet had kunnen worden. Als ogen waardoor we Leisureland leren kennen gaat het nog. Als man om wiens problemen en keuzes we moeten geven… nah.
Te veel
Het begin is precies zoals de trailers het voorstellen. Het interessante plot wordt neergezet, en in een hilarische scene zien we hoe Paul’s lichaam de transitie van groot naar klein doormaakt. In Leisureland moet Paul opzoek naar zichzelf en een doel in het leven. Hij ontmoet zijn euro-trash bovenbuurman Dušan (Christoph Waltz), een feestbeest die geld verdient met allemaal vage dealtjes. Ook ontmoet hij diens schoonmaakster Ngoc Lan Tran (Hong Chau). Zij was een Vietnamese activiste die tegen haar wil werd verkleind. Via Ngoc leert Paul de keerzijde kennen van het verkleinen van mensen. De film gaat nu een maatschappijkritische kant op, met een flinke humanitaire en ecologische boodschap. Tegelijkertijd wil het een komedie blijven, probeert het uiterst onhandig een soort van romance in de mix te gooien en blijft Paul maar op zoek naar zichzelf. Erg veel elementen die strijden om je aandacht en allemaal niet lekker uit de verf komen.
Conclusie
Als je naar Downsizing gaat met het idee een leuke en vlotte comedy te zien, dan kom je er bedrogen uit. Dat dit veel mensen overkwam ligt aan de vrij misleidende reclame voor deze film. De zaal waar ik zat reageerde maar lauwtjes. De speelduur van 135 voelt langer aan, en je hebt sterk het gevoel dat men zich beter had kunnen focussen op één of twee plotelementen, in plaats van deze potpourri. Ben je wat bekender met het werk van Payne, ook dan kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat je echt tevreden kan zijn over Downsizing. Het is duidelijk één van zijn mindere films. En dat is jammer. Want het gegeven heeft genoeg mogelijkheden voor een interessante film, en met name het eerste uur was best vermakelijk. En Waltz is met zijn vrolijk relativerende schelmenrol een leuk maar makkelijk extraatje. Helaas een maar half gelukt product.
Werd verkleind. Met een d.
Thanks!