Marcella (Seizoen 2)

Series over getormenteerde detectives en de duistere moordzaken die ze moeten oplossen zijn er genoeg. Netflix staat er vol mee. Vorig jaar waren mijn vriendin en ik redelijk in de ban van de serie Marcella, en dus keken we toch wel uit naar het tweede seizoen. Veel series grossieren tegenwoordig in een donkere duistere kant, en veel karakters blijken een weinig sympathieke moraal te koesteren. Het was alsof de schrijvers van Marcella er een uitdaging in zagen om daar nog wat dieper in te duiken.

Black-outs
Marcella is op het spoor van een seriemoordenaar die het heeft voorzien op kinderen. Aan verdachten en betrokkenen geen gebrek: een veroordeelde pedofiel die zijn straf uitzat, een arrogante miljonair, een rockster uit de jaren 70 en diens vervelende manager. In de lichamen van de kinderen vond men ook nog eens symbolen met betrekking tot hekserij. Marcella’s vervreemde echtgenoot Jason is verloofd geraakt met zijn revalidatieverpleegkundige, ook al is de scheiding nog niet definitief. Hierdoor komen hun kinderen midden in een voogdijgevecht te zitten. De black-outs van Marcella zijn ook nog niet voorbij. Jason wil de kinderen meenemen naar het buitenland, en gebruikt de black-outs als argument. Marcella zoekt professionele hulp om haar te helpen herinneren wat er tijdens de black-outs is gebeurd.

Onveilige leefomgeving
In seizoen één viel me al op hoe onsympathiek en hypocriet veel karakters zich naar Marcella toe gedragen. Uiteraard is de detective een psychologische tijdbom. Maar de manier waarop veel mensen van haar kwaliteiten gebruik willen maken om vervolgens weer openlijk over haar te twijfelen was tekenend. In seizoen twee gaat men nog een stapje verder. Ex-man Jason is nu gewoon full-on klootzak geworden. Zijn rol is verworden tot hufter die geen grenzen meer kent om de voogdij binnen te slepen. Marcella’s collega’s zijn geen haar beter. Haar baas scoort wat makkelijke seks bij haar, een onderzoeker heeft ook enige ongezonde voyeuristische belangstelling, en haar nieuwe partner is vooral continue sceptisch over alles wat Marcella uitvoert. Marcella’s kinderen zien haar vooral als last, met name haar dochter moet niet veel van Marcella hebben. En Marcella is zelfdestructief genoeg om in de omgang met al deze mensen vaak verkeerde beslissingen te nemen. Met zoveel vervelende mensen in de persoonlijke leefomgeving zou je bijna vergeten dat er ook nog een moordenaar te vangen valt.

Weinig origineel
De schrijvers en regie komen dit seizoen niet enorm origineel uit de hoek. Er zijn de gebruikelijke valse sporen, ogenschijnlijk niet ter zake doende plotlijntjes en spannende muziekjes die de kijker uitleggen wanneer het menens is. Het mysterie wordt elke aflevering steeds vreemder en ingewikkelder. De toevalligheid waarmee diverse karakters in de serie ineens iets met de zaak te maken blijken te hebben grenst aan het ongeloofwaardige. Als de uiteindelijke dader gepakt wordt blijkt diens motivatie zo vergezocht dat je je als kijker tekortgedaan had kunnen voelen. Maar alleen als het je tijdens het kijken van deze serie om het whodunit gedeelte van de serie te doen was. Marcella seizoen twee draait vooral om hoe ver de hoofdpersoon moet afdalen in de duistere krochten van haar psyche om haar leven voor eens en voor altijd op orde te krijgen. En vooral op dat vlak geven de schrijvers de kijker die met Marcella begaan is een paar fikse klappen.

Cast
Aan de cast ligt het in elk geval grotendeels niet. Anna Friel is een prima lead die de serie goed weet te dragen. Ray Panthaki krijgt als haar collega Rav Sangha helaas veel te weinig te doen. Pas in de laatste afleveringen laat men een wat zachtere kant van hem zien. Helaas is het dan al te laat om hier echt iets mee te doen. Jamie Bamber is prima als Marcella’s gladde baas en casual shag. Sophia Brown is eigenlijk een matige toevoeging aan de cast. Ze vervangt Nina Sosanya (wiens rol tegen het einde van het seizoen nog wel genoemd wordt), maar veel meer dan continue Marcella bekritiseren heeft ze niet te doen. Peter Sullivan is als veroordeelde pedofiel een interessant karakter. Ogenschijnlijk een geordende man, maar de duistere kant is nooit ver weg. Helaas gaan de schrijvers van de serie nogal bot om met de kansen die dit personage biedt.

Conclusie
Marcella: seizoen twee laat me met gemengde gevoelens achter. Deels is daar de teleurstelling over het gebrek aan een logisch mysterie en heeft de schurk teleurstellende en vergezochte motieven. Ook worden veel plotlijnen niet of nauwelijks afgerond. De ware schurken van de serie zijn de mensen die Marcella in de weg zitten om haar leven weer op te pakken. Collega’s, familie en vooral Marcella’s eigen demonen. De afwikkeling hiervan is zo duister dat ik me afvraag wat men hiermee in seizoen drie gaat doen. De laatste aflevering zet de deur naar seizoen 3 namelijk wagenwijd open. Of alle kijkers van deze serie door die deur willen stappen waag ik te betwijfelen.