Soms heb je zo’n avond dat je even niet meer weet wat je moet kijken op Netflix, en dan komt er ineens zo’n film voorbij waar jij de status “gouwe ouwe” op hebt geplakt. Ik zag EDtv bijna 20 jaar geleden in de Sneak Preview, en de timing had niet beter kunnen zijn. Big Brother was net een ding, en we stonden aan de vooravond van de reality TV revolutie. Destijds zag ik EDtv samen met The Truman Show als een scherpe satire over onze zucht naar voyeurisme en echtheid. Maar is de film twintig jaar later nog steeds zo fris?
“You know, how many chances do guys like you and I get?”
Een televisienetwerk dat voornamelijk reality shows brengt komt met een nieuw format. In dit nieuwe programma zal het leven van een gewone man wordt getoond. De “gewone” man die ze kiezen is Ed (Matthew McConaughey), een slacker met uiteraard een hart van goud. Aanvankelijk gaat alles goed, maar dan komt via het programma uit dat broer Ray (Woody Harrelson), zijn vriendin bedriegt. Ed heeft zelf al een tijdje gevoelens voor deze Shari (Jenna Elfman). Van het een komt het ander en Ed en Shari beginnen een relatie in het oog van de camera, tot ongenoegen van Ray. De druk die de kijkcijfers met zich meebrengen blijkt te groot voor de geliefden, en langzamerhand zien we Ed steeds ongelukkiger worden. Hij wil stoppen, maar de netwerkpresident houdt hem aan zijn contract. Shari is er helemaal klaar mee en Ed’s familie ligt overhoop. Hoe komt hij hier nog uit?
De film heeft voor jaren’90 begrippen een flinke cast . Ellen DeGeneres is op dreef als programmamaakster die aanvankelijk ver wil gaan voor het succes, maar ook een menselijk hart heeft. Matthew McConaughey zou later de grote Romcom-man worden en is tegenwoordig oscarmateriaal. Maar hier laat hij vooral zien over een goede komische timing te beschikken. Hij durft Ed gewoon een kneuterige stuntel te laten zijn. Woody Harrelson mag vooral lekker over de top zijn als lomperik eerste klas, en dat is hem meer dan toevertrouwd. Jenna Elfman was echter in de jaren ’90 al iemand waar ik me enorm aan irriteerde. Haar latere sitcom Dharma & Greg maakte dat niet beter. Twintig jaar later blijkt mijn hekel aan haar acteren nog steeds niet geluwd. Ook nu vind ik haar vooral een zeikerd die de flow van de film verstoort. Ironisch genoeg verwoorden enkele kijkers in deze film mijn gevoelens voor Elfman het best zodra ze Shari beginnen af te zeiken. Meta zoals de makers het niet helemaal hadden voorzien.
De film wil graag een satire zijn, maar volgt verder vooral de bekende stappen van een romcom. Aanvankelijk gaat alles goed, en dan komt ook nog eens de liefde om de hoek kijken. Er volgt uiteraard een behoorlijke kink in de kabel waarna alles mis lijkt te gaan. Daarna komt alles op het einde… toch nog goed. Verrassend? Nee natuurlijk niet. De kijker krijgt hier een toefje maatschappijkritiek erbij. Want wat zitten we allemaal makkelijk te oordelen over Ed en zijn familie. Het grappige is dat deze film uitkwam toen internet steeds meer huishoudens begon te veroveren. De makers konden niet vermoeden hoe tam EDtv uiteindelijk zou zijn in vergelijk met hoe makkelijk we tegenwoordig onze levens online gooien.
Conclusie
Destijds vond ik EDtv een geweldige film, maar ik moet bekennen dat de film twintig jaar later een beetje aan kracht heeft ingeboet. Ik heb de film in twee zittingen uit moeten kijken omdat ik halverwege mijn aandacht een beetje verloor. De moraal komt er tijdens de film wel enorm bovenop te liggen, en de geloofwaardigheid van het plot en de karakters vliegt hier en daar af en toe ook een beetje uit de bocht. Begrijp me goed. EDtv is an sich nog steeds wel een aardige film om te kijken, maar in mijn herinnering was de film gewoon vele malen beter. Komt de film een keer op TV voorbij, dan kan je best bij Ed en zijn familie blijven hangen. Maar wil je echt een goede satire over voyeurisme en reality tv zien, kijk dan gewoon naar The Truman Show. Die film is toch echt een paar klassen beter. EDtv is op zijn best gewoon een leuke comedy, niks meer of minder.
Be the first to comment