Aladdin

Disney is in rap tempo bezig om de meest succesvolle tekenfilms uit de eigen catalogus een facelift te geven. Eerder dit jaar konden we al genieten van Dumbo (Die ik helaas aan me voorbij moest laten gaan) en nu is daar Aladdin. Voor velen van mijn generatie een belangrijke jeugdherinnering. Later dit jaar zal ook The Lion King volgen. Kan Disney de magie, de liedjes, de lol en het avontuur van het origineel doen herleven? En hoe vervang je in hemelsnaam de man achter het succes van het origineel: Robin Williams?

“I made you look like a prince on the outside, but I didn’t change anything on the inside.”

Prinses Jasmine (Naomi Scott) heeft het gevoel in een gouden kooi te leven. Sinds de dood van haar moeder is haar vader de Sultan overbeschermend en mag ze het paleis niet uit. Op een dag sneakt ze weg om het leven tussen de gewone mensen in de stad te ervaren. Daar komt ze al snel in de problemen, maar ze krijgt hulp van straatschoffie Aladdin (Mena Massoud). Aladdin is een kruimeldiefje met een hart van goud. De twee vallen als een blok voor elkaar, maar hun afkomst staat de ontluikende liefde in de weg. Ondertussen is de boosaardige Jafar (Marwan Kenzari) uit op de troon. Daarvoor heeft hij een geheimzinnig object nodig dat in de mythische “Cave of Wonders” te vinden is. Maar niet iedereen mag de grot zomaar betreden. Jafar denkt dat Aladdin hem daarin van dienst kan zijn.

Voor we verder gaan even een bekentenis. Ik heb de Nederlandse versie van Aladdin één keertje gezien op video. Dat was het. Doordat de tekenfilm destijds alom aanwezig was in de popcultuur hoort het ook een beetje bij mijn jeugd. Ik speelde op de Sega Game Gear de spelversie… Maar aan de tekenfilm zelf koester ik niet zoveel herinneringen als bijvoorbeeld The Lion King. De liedjes en de energieke Robin Williams staan me wel enorm bij. Guy Ritchie, de man achter Lock, Stock and Two Smoking Barrels, is wellicht een aparte keuze om een vrolijke Disney Klassieker nieuw leven in te blazen. Je denkt niet direct aan musicals als je zijn oeuvre doorspit. En hoewel de film er fleurig en kleurig uitziet merk je duidelijk dat hij moet zoeken naar de juiste toon. Af en toe heb je het idee dat hij de actie best grimmiger had willen maken, maar dat zou te haaks staan op waar Disney voor staat: familiefilms voor iedereen.

Will Smith vond ik een interessante keuze als de geest. Robin Williams was natuurlijk niet te vervangen. Met Smith kiezen ze voor iemand die ook enorm veel energie meebrengt en op zijn eigen manier over een komisch talent beschikt. Er was na de eerste trailers veel te doen over hoe de geest werd weergegeven. Maar grotendeels werkt het in deze film. Dit is voor een groot deel aan Smith te danken die duidelijk respect heeft voor zijn grote voorganger, maar ook niet bang is zijn eigen ding te doen. Het is jammer dat hij (en zijn medeacteurs Naomi Scott en Mena Massoud) voor een groot deel gedwongen worden exact hetzelfde te doen als hun getekende voorgangers in de eerste film. Hierdoor zijn de momenten dat Smith zijn eigen ding doen te schaars. Er zijn ook een paar nieuwe liedjes geschreven om het karakter van Jasmine wat meer girlpower te geven. Helaas steken deze liedjes qua toon en stijl  enorm af bij de rest van de film: ze passen er niet lekker tussen. Eigenlijk had men wat meer lef moeten hebben om dingen radicaler anders te doen. Die lef zijn we een beetje terug bij Marwan Kenzari, een jongere een aantrekkelijker versie van Jafar die door het internet al snel #HotJafar werd gedoopt. Zijn Jafar is iets subtieler en daardoor wellicht ook doortrapter dan de originele tekenfilmversie. Jammer dat zijn sidekick Iago er deze keer zo bekaaid vanaf komt.

Conclusie
De noodzaak van deze remake is me eigenlijk niet helemaal duidelijk geworden. Waarom een film nagenoeg stap voor stap opnieuw maken zonder iets wezenlijks toe te voegen? De poging om Jasmine iets te moderniseren en niet alleen een naïeve damsel in distress te laten zijn valt te prijzen, maar de manier waarop sluit niet naadloos aan bij de rest van de film. Alleen door helemaal voor een nieuwe versie te kiezen had dit kunnen werken. Voor een jonge generatie die het origineel niet kent valt hier nog genoeg te genieten. De beelden zijn prachtig, de liedjes werken nog steeds en Will Smith is een prima geest. Maar eigenlijk blijf ik erbij dat het origineel gewoon beter is. En qua speelduur een stuk vlotter en compacter. (deze versie duurt ruim een half uur langer). Leuke film, maar geen Disney Classic.