Destijds heb ik mij prima kunnen vermaken met Olympus has Fallen. Een prima no-nonsense actiefilm waarin op Die Hard-achtige wijze Gerald Butler een groep terroristen het hoofd moest bieden. De film maakte zeker geen aanspraak op een plek in mijn film top 10 van dat jaar, maar zodra hij nog eens op tv voorbij komt kan ik er prima naar kijken. Het onvermijdelijke vervolg London has Fallen heb ik met een half oog gekeken, maar ik was tegelijk enveloppen voor geboortekaartjes aan het schijven en kon mijn aandacht er maar moeilijk bij houden. Ik had de indruk dat de film niet heel goed was. Wellicht dat deel drie de boel nog kan rechttrekken?
“If you don’t train like it’s real, you’re dead when it is. “
Na een mislukte moordaanslag op de Amerikaanse president Allan Trumbull (Morgan Freeman) verdenken de autoriteiten Mike Banning (Gerald Butler). De bewijzen tegen de voormalige held stapelen zich spectaculair op. Hij wordt vastgezet, maar vervolgens door een onbekende partij gekidnapt. Nadat hij aan zijn ontvoerders is ontsnapt moet Banning uit handen van de FBI en zijn collega’s van de Secret Service zien te blijven. Zijn enige kans is de echte daders achter de aanslag te vinden. Wanhopig om zijn onschuld te bewijzen wendt hij zich tot iemand uit zijn verleden.
Ook dit deel moet het voornamelijk hebben van actie. Het verhaal is namelijk te stom voor woorden. Het gemak waarmee de echte bad guys gedecoreerde held Mike als de dader kunnen afschilderen is lachwekkend. Zelfs een kind van vijf jaar zou moeten ruiken dat hier iets vreemds aan de hand is. Desondanks gaat iedereen er makkelijk in mee dat iemand die al twee keer de boel redde nu wellicht de president wilde vermoorden. Er is een poging om het karakter van Mike uit te diepen doordat hij deze keer last heeft van een Posttraumatische stressstoornis. Dit blijft echter vrij oppervlakkig. Verder zijn er een tiental plotgaten, vreemde beslissingen van de schurken en andere suffe momenten die veel van de kijker vragen qua suspension of disbelief.
Conclusie
De actie is gelukkig is wel in orde. De film opent met een aardige klopjacht, en er zijn genoeg nare botten brekende momenten voor de fans om naar uit te kijken. De film is zeker iets genietbaarder dan London has Fallen, maar dat is op zichzelf nou niet direct een enorme prestatie. Dit derde deel is prima om een keertje op een regenachtige donderdagavond te kijken op TV, maar een bioscoopkaartje zou ik teveel eer vinden.
Be the first to comment