Ik heb zo het idee dat negen van de tien Nederlandstalige films die in Pathé verschijnen romcoms zijn. Niet alleen zijn die films inwisselbaar door het afgekloven verhaaltje, maar ook door de acteurs die er in spelen. De variatie qua genres is voor acteurs in Nederland niet heel erg hoog, en zo hebben de meeste acteurs elkaar in wisselende samenstelling al eens “gehad”. Deze keer is het de beurt aan Elise Schaap en Maarten Heijmans om elkaar ondanks enkele problemen onderweg toch te vinden.
“Mag ik doorverwijzen naar de naastgelegen WC?”
Cato (Elise Schaap) is een echtscheidingsadvocate die op succesvolle wijze mediation inzet om mensen harmonieus uit elkaar te laten gaan. Via een cliënte krijgt ze de kans bij het bekende en poenerige advocatenbureau van Wim Boeker (Michiel Romeyn). Als ze haar benadering succesvol kan inzetten voor dit bedrijf, dan zal Cato na het pensioen van Wim de nieuwe partner in de firma worden. Dit is tegen het zere been van gladde advocaat Gijs (Maarten Heijmans). Die heeft zelf zijn oogje op die positie laten vallen en wil zich niet laten aftroeven door een zweverige vrouw. Aanvankelijk doet hij er alles aan om Cato te kakken te zetten zodat men aan haar mogelijkheden gaat twijfelen. Cato ziet Gijs op haar beurt als een enorme proleet. Maar gaandeweg gaat er bij beiden toch iets kriebelen. Maar wat is dat nou precies?
Recensenten zijn op het gebied van de Nederlandse film al een tijd romcom-moe, maar het publiek kennelijk nog lang niet. Wat me direct aan de recensies rond deze film opviel: de positieve noot dat deze film aanvankelijk wat anders en cynischer durfde te zijn. Uiteindelijk kwamen de gebruikelijke romcom patronen bovendrijven, maar verder durfde de film hier en daar iets nieuws te doen. Mijn conclusie: deze recensenten hebben hun hele leven alleen Johan Nijenhuis films gekeken. Wat is dan Liefde volgt superstrak het pad van de romcom. Hoofdpersone met een onverwerkt dingetje uit het verleden: check. De twee beoogde geliefden zijn ook nog eens totale tegenpolen: check. Na een paar schermutselingen is er een moment dat ze elkaar ineens anders gaan zien: check. Als de liefde lijkt te gaan komen volgt er een obstakel: check. Na een tijdje te treuren is er een alles of niets moment waarin de één de ander weet te winnen met een bekentenis van liefde: check. Niks in deze film dat ik niet eerder zag.
Toch is deze film best te genieten, en dat ligt voor een groot deel aan de sympathieke Elise Schaap. In de gladde wereld van het advocatenbureau is ze een welkome afwisseling voor de kijker, en ze krijgt de gunfactor die zo nodig is voor dit genre. Ze is een prima girl next door waarvan je hoopt dat ze de ware jacob gaat vinden. Aan het begin van de film heeft ze een veilige maar ook ingeslapen relatie met Sander (Teun Luijkx), een muzikant die op zoek is naar zijn eigen sound. Inderdaad, een andere zegswijze voor werkeloos. Dat Cato uiteindelijk gaat vallen voor Gijs is wel een wonder. Maarten Heijmans zet hem neer als een studentencorps-jongen die na zijn studietijd wel een volwassen baan kreeg maar geestelijk weinig is gegroeid. Dat Gijs al die geestelijke groei in de duur van deze film doormaakt is ietwat onrealistisch. Het is knap van Heijmans dat hij van een totaal laakbaar karakter in anderhalf uur in een enigszins sympathiek mens weet te maken.
Conclusie
De titel van deze film is dan ook de vraag waar het om draait: Wat is dan Liefde? En dat is nou precies waar de film op veilig speelt. Liefde is passie, prikkels en oplaaiende gevoelens volgens de makers. Liefde is absoluut niet veiligheid, vertrouwdheid en geborgenheid. Nick Hornby en John Cusack lieten in High Fidelity al zien dat passie vaak van tijdelijke aard is en vertrouwen en groot goed. Wellicht was dat voor deze film een wat originelere en ironisch genoeg meer gedurfde keuze geweest. Maar de succesvolle Nederlandse Romcom moet bovenal een fantasie zijn voor de mensen in de zaal, en later voor de kijkers thuis op de bank. En ook al doet deze film zijn best om hier en daar te doen alsof ze iets anders verkopen, de boodschap blijft gewoon hetzelfde. Mijn liefde voor deze film gaat niet verder dan de complimenten aan twee prima hoofdpersonen.
Be the first to comment