Wedding Crashers was samen met films als Old School onderdeel van een groep acteurs die bekend stonden als de Frat-pack (O.A. Ben Stiller, Jack Black, Owen Wilson, Luke Wilson, Will Ferrell, Steve Carell, Seth Rogen and Vince Vaughn.) Hier kregen we te maken met een nieuw fenomeen: Wedding Crashen. Oftewel, vrijgezelle mannen gaan naar bruiloften om daar de vrijgezelle vrouwen te versieren voor een nacht lang plezier om ze vervolgens weer te dumpen. Bij Wedding Crashen komen wel heel wat regels en strategieën kijken om alles volgens plan te laten verlopen. Één regel is dat je nooit een andere Crasher alleen laat. Dus wanneer John (Wilson) verliefd dreigt te worden op de mooie Claire (McAdams) lapt hij alle regels aan zijn laars, tot grote ergernis van mede-crasher Jeremy (Vaughn).
Wedding Crashers is als een groot feest vanaf het moment dat John en Jeremy de bruiloften bij langs gaan. Ze weten de ene na de andere vrouw om hun vingers te winden door alle trucjes uit de kast te halen. Maak dieren van ballonnen voor de kinderen, of dans met het bruidsmeisje. Natuurlijk werkt het ook om te huilen tijdens de huwelijksplechtigheid, want vrouwen vallen nou eenmaal voor de gevoelige jongen. Het crashen gaat zelfs zo ver dat ze speechen voor het bruidspaar en meesnoepen met de eerste hapjes van de taart. Je wordt als kijker op nummers als Shout meteen de feestvreugde in meegesleurd. En ook als vrouw kan het je weinig schelen dat deze mannen eigenlijk klootzakken zijn in hun gedrag naar de andere sekse.
Vince Vaughn weet als klootzak-crasher echt te overtuigen. Hij is een enorme onbeschofte vlerk die zich elke bruiloft volpropt met eten. En Owen Wilson is goed gecast als de man die dan toch verliefd dreigt te worden. Hij heeft toch een iets vriendelijker uitstraling dan Vaughn. Daarnaast hebben Vaughn en Wilson al eerder samengespeeld in films en zijn in ieder geval bekend met elkaars kunnen. Ook al hebben ze in die films vaker tegenover elkaar gestaan dan hand in hand. Je merkt dat er een duidelijke wisselwerking is tussen de twee en dat komt toch over op het publiek. Het is nergens gekunsteld waardoor je er bijna echt in gaat geloven. En dat maakt deze film, ondanks dat het natuurlijk een overdreven script is en overdreven acteren is toegestaan, nog bijna realistisch.
Het maken van een komedie is toch lastig. Kies je voor de subtiele grappen of juist de grappen die zo plat als een dubbeltje zijn. In Wedding Crashers gaat het er hard aan toe, en dat werkt in deze film uitstekend. Zo krijgt Jeremy het zwaar te verduren met de dochter van een hoge pief (Walken). Zij vertelt hem dat hij haar ontmaagd heeft en voor altijd bij hem wil zijn, met alle gevolgen van dien. En dan blijkt haar homo-broertje ook nog eens een oogje op hem te hebben. Het leidt tot een flink aantal hilarische momenten. En er mag gezegd worden dat Owen Wilson er in deze goed vanaf komt, want Vince Vaugh vangt alle klappen op. Daarnaast leeft Christopher Walken zich ook weer uit in zijn rol als vader met een belangrijke baan. En mag Jane Seymour de overspelige moeder spelen die het woord ‘nee’ niet in haar woordenboek heeft staan. Verder is er nog een grappige bijrol voor de toen nog onbekende Bradley Cooper.
Conclusie
In de tijden van #metoo zijn er enkele stemmen die vinden dat een film als Wedding Crashers eigenlijk niet meer kan. Ik zeg: kijk en oordeelt u zelf. Het is zeker geen film voor fijnproevers, en verwacht ook geen genuanceerde man-vrouw momenten. Ik kan niet ontkennen dat ik me kostelijk heb vermaakt bij de Wedding Crashers. Ik kan het me dan ook goed voorstellen dat menig man die deze film bekijkt toch ook even overweegt zelf te gaan wedding crashen. Voor vrouwen is er toch geen kunst aan om op een bruiloft een man te versieren. Owen Wilson en Vince Vaughn weten deze klootzakken sympathiek te maken en de grappen doen je daadwerkelijk lachen. De film wordt gelukkig ook nooit echt klef. Voor de fans heeft Will Ferrell ook nog een leuke bijrol.
Be the first to comment