Wat was het rond de eeuwwisseling toch met actiefilms en zwart leer? Na the Matrix kregen we de ene na de andere film waarin de al dan niet heldhaftige protagonisten in stoere zwarte outfits er stijlvol uit proberen te zien. Underworld was zo’n film. Andere overeenkomsten met de Matrix: een soundtrack met wat “steviger” mainstream rock, veel slow-motion actie en duisternis. Aangezien het hier om een vampierenfilm draait zijn er weinig trendy zonnebrillen te bespeuren, dat scheelt. Veel kennissen zijn zeer negatief over deze film, maar is dat wel terecht?
“Differences will be set aside. Allegiances will be made. And soon, I will become the hunted.”
In Underworld zien we hoe de eeuwenoude oorlog tussen de weerwolven en vampiers tot een kookpunt lijkt te komen. De weerwolf Lucian (Michael Sheen) is op zoek naar een mens met een verborgen potentieel om weerwolf te worden. Volgens de legenden zal deze weerwolf de oorlog tussen beide rassen voor altijd weten te beëindigen. Michael Corvin (Scott Speedman), een medewerker van een hospitaal blijkt de uitverkorene. Niet alle vampiers zijn echter zo blij met een eventueel einde van de oorlog. Ze beschouwen de weerwolven als een minderwaardig ras dat je tot de laatste wolf moet uitroeien. De vrouwelijke vampier Selene (Kate Beckinsale) moet de plannen van Lucian onderzoeken en tegenhouden. Maar ze krijgt medelijden met de onwetende mens Corvin, die geen idee heeft waarin hij is beland.
Underworld voert de nodige mystieke vampier hocus-pocus ten tonele, maar moet het als film toch vooral hebben van duistere gothic beelden en flinke actie. Qua verhaal is er duidelijk leentjebuur gespeeld bij Romeo en Julia, en qua beeld zijn de verwijzingen naar Blade, The Crow en The Matrix talrijk. Al deze voorbeelden waren echter op hun manier origineel, en dat kan je van Underworld niet zeggen. Maar ondanks het gebrek aan originaliteit vond ik de film destijds toch wel vermakelijk. Er zijn door de jaren heen de nodige sequels verschenen, en die waren niet alleen nog minder origineel, ze waren ook bijna allemaal uitzonderlijk slecht. Ik denk dat dit het beeld wat mensen van de eerste film hadden negatief beïnvloed heeft, zo slecht is het allemaal niet.
Qua acteren hoef je in dit type films vaak niet veel spectaculairs te verwachten. Kate Beckinsale kenden we destijds vooral van haar doorsnee rollen in Pearl Harbor en Serendipity. Daarin speelde ze meestal mierzoete persoanges (zelfs in een oorlogsfilm als Pearl Harbor), en daarom was de keuze om haar te casten als keiharde vampier misschien verrassend. Beckinsale liet zich echter van haar beste kant zien, en kwam er redelijk mee weg. Sindsdien maakte ze toch naam in dit soort genrefilms. De show wordt echter gestolen door de voortreffelijke karakteracteur Bill Nighy, zo’n acteur die van mij wel in elke film zou mogen zitten. Hij zet zijn rol als vampiersleider met de juiste timing en ingehouden woede neer. Omdat we hem vooral kennen uit diverse britse romcoms is het erg vermakelijk om hem in een film als deze ze zien.
Conclusie
Underworld heeft een slechte reputatie gekregen, maar wat mij betreft is de eerste film echt zo slecht nog niet. Al dat zwarte leer en de slow motions doen heerlijk campy aan, en de actie is onderhoudend genoeg. Nog niet zo lang geleden zag ik the Matrix weer eens in de bioscoop, en dat blijft twintig jaar later gewoon een topfilm die nu ook nog mee had kunnen komen. Dat kunnen we over Underworld dan weer niet zeggen. Maar zoek je een vermakelijke avond met een groep vrienden en een drankje, en ben je een beetje in een nostalgische actiefilm-bui? Dan is Underworld best vermakelijk.
Be the first to comment