Heath Ledger was aan het begin van deze eeuw vooral de pretty boy acteur die heel wat muren van meisjeskamers opsierde. Het was nog een paar jaar voor zijn spraakmakende rollen in Brokeback Mountain en The Dark Knight. Één van de films die Heath de status van meisjesidool gaf was A Knight’s Tale, een middeleeuwse actie-komedie met moderne poprandjes. Het is zo’n film geworden waar veel mensen met plezier naar kijken als hij weer eens voorbij komt op TV. Wat maakt deze productie zo lekker toegankelijk?
“My lords, my ladies, and everybody else here not sitting on a cushion!”
Het verhaal gaat over een jonge schildknaap William (Heath Ledger) die zijn meester volgt en bijstaat terwijl deze aan toernooien meedoet. Tijdens een van deze toernooien komt de ridder om het leven en besluit William zijn plaats in te nemen om zo veel geld te kunnen verdienen. Aangezien alleen mannen van adel aan toernooien mee mogen doen is dit niet zonder risico’s. Als hij gesnapt wordt, zal zijn straf niet mals zijn. Samen met de overige schildknapen van de overleden ridder gaat hij in Frankrijk riddertoernooien af, en vergaart hij veel roem als Sir Ulrich von Lichtenstein. Dit staat een zekere Graaf Adhemar (Rufus Sewell) absoluut niet aan. Als de jonge William ook nog eens gaat flirten met jonkvrouwe Jocelyn (Shannyn Sossamon) zijn de rapen helemaal gaar. Adhemar doet er alles aan om de onbekende sir “Ulrich” te vernederen.
Kataklop kataklop kataklop. Twee ridders geven hun paarden de sporen en stormen op elkaar af. Enkele meters scheiden de twee voordat de impact de houten lansen zal verbrijzelen. Met ingehouden adem wacht het publiek af wie er het beste uit de strijd zal komen. Wie door het tromgeroffel heen luistert kan het briesen van de paarden horen… middeleeuwse toernooien waren misschien keihard, maar wel spannend. En dat is precies wat er een beetje ontbreekt aan A Knight’s Tale. Het is namelijk nooit echt spannend wie er gaat winnen. Door de aard van de film aan te voelen zul je eigenlijk nooit verrast worden door de uitslag van een gevecht. En voor een film die riddertoernooien als hoofdthema heeft is dat natuurlijk een gemiste kans.
De film hinkt op drie thema’s. Ergens zitten er enkele feministische knipoogjes in de film verborgen. Een vrouwelijke smid, een progressief denkende jonkvrouw, etc, etc… De uitvoering hiervan is jammer genoeg ietwat oppervlakkig, er had zoveel meer in gezeten. Verder is er het idee van de ridder-formule vermengd met moderne stijlelementen als rockmuziek. Dit werkt wel, maar is helaas te schaars gedaan (kijk bijvoorbeeld eens naar Plunket and MacLane, daar is het echt geweldig). Het had er van mij wel wat dikker bovenop gemogen. En dan zijn er nog de riddergevechten die misschien niet verrassen, maar wel fraai zijn gefilmd.
Conclusie
Waar de film vooral scoort is het enthousiasme van de cast. Heath Ledger is overtuigend als leading man, en liet zien dat hij zo’n film prima kan dragen. Rufus Sewell is meer dan geschikt als de arrogante eikel you love to hate. Paul Bettany steelt een aantal scenes als Geoffrey Chaucer. Het liefdesplotje met Shannyn Sossamon werkt wat minder voor mij. Ik had veel liever gezien dat men wat meer ruimte gaaf aan de Kate, vrouwelijke smid (Laura Fraser). Haar backstory blijft nu helaas beperkt tot een visueel grapje en een stoere opmerking hier en daar. A Knight’s Tale is geen film die bezig is om alle vondsten optimaal te benutten, het wil voornamelijk vermaken. En daarin slaagt men zeker.
Be the first to comment