Ik ben een enorme James Bond-fan. Eind jaren ’80 kreeg ik twee videobanden van The Living Daylights en License to Kill cadeau, en de rest is geschiedenis. Elke keer als er een nieuwe Bondfilm in de bios gaat draaien ben ik weer dat blije jongetje met zijn twee video’s. Dat wil echter niet zeggen dat James en ik niet onze mindere momenten hebben gekend.
“You see Mr. Bond, you can’t kill my dreams. But my dreams can kill you. Time to face destiny!”
James Bond (Pierce Brosnan) probeert in Noord-Korea een handeltje van kolonel Tan-Sun Moon te stoppen. Zijn infiltratie verloopt niet vlekkeloos, iemand speelt informatie over Bond door aan de vijand. In de daarop volgende schietpartij lijkt Tan-Sun Moon geëlimineerd, maar Bond weet niet te ontsnappen. Nadat de Noord-Koreanen hem veertien maanden hebben gemarteld komt hij onverwacht vrij. Het westen heeft het vermoeden dat Bond is gebroken en belangrijke informatie heeft doorgespeeld aan de vijand. In ruil voor Bond’s vrijlating komt schurk Zao (Rick Yune) ook op vrije voeten. Het westen vertrouwt Bond niet meer en wil hem voorlopig vasthouden. Bond is meer geïnteresseerd in wie hem heeft verraden en ontsnapt. Zijn onderzoek brengt hem op het spoor van zakenman Gustav Graves (Toby Stephens).
Ondanks het afschuwelijke Madonna nummer dat de film introduceert zit ik er aanvankelijk lekker in. Natuurlijk, het feit dat Bond Noord Korea in surft in vrij ridicuul, maar de daarop volgende schietpartij, gevangenneming en gevangenisscenes zijn best gaaf en redelijk duister. Ook het feit dat niemand Bond meer wil vertrouwen en hij dus zelf één en ander moet oplossen draagt voor mij bij aan een interessante premisse. En daarna gaat het al snel mis. Is het de overdreven product-placement (de film kreeg de bijnaam Buy Another Day)? Zijn het de overdreven stunts? De onnodige scenes die alleen maar bestaan voor een stupide actiemoment? Er is zoveel mis met deze film dat ik bijna niet weet waar ik moet beginnen.
Eerst de man zelf. Pierce Brosnan had een droomstart als Bond met het geweldige Goldeneye. De daarop volgende films waren niet per se slecht, maar ik reken ze zeker niet tot de betere Bond-films. Deze vierde film zou zijn laatste worden. Pierce was is hoge mate teleurgesteld in de overdreven gadgets en hoopte iets meer van de grimmige sfeer uit de boeken terug te zien in de films. In plaats daarvan werd hij opgezadeld met een film waarin Bond een onzichtbare auto heeft, Noord-Korea “insurft” en ontsnapt aan een dodelijk zonnestraalwapen (zucht) door te kitesurfen over een ijszee met een wrakstuk van een racewagen… Het is net zo stom als het hier staat. En dat terwijl Pierce echt zijn best doet. Pierce Brosnan was een prima Bond. Stylish, humoristisch, serieus als het moest… Jammer genoeg kreeg hij een paar mindere films toebedeeld.
Verder kreeg de film Halle Berry als Bondgirl. Haar karakter Jynx is een stoere dame die op één of andere manier altijd in vechtscenes terecht lijkt te komen waar kleren zo schaars mogelijk zijn. Bovendien blijkt ze op enkele kritieke momenten toch weer damsel in distress die vooral gered moet worden. Jammer, want in John Wick 3 liet Halle zien behoorlijk wat in haar mars te hebben als het op actiescenes aankwam. Maar kennelijk konden de schrijvers van Die Another Day daar niet zoveel mee. Het was interessanter geweest als men had aangedurfd om haar wat meer dan eyecandy alleen te maken.
De schurk in deze film is uitzonderlijk slecht om meerdere redenen. Zijn wapen, een allesvernietigende zonnestraal die hij via een satelliet kan bedienen, is te dom voor woorden. Toby Stephens slaagt er niet in de man ook maar een seconde interessant te maken omdat hij gewoon te weinig kans krijgt van het script. Deze film is vooral overdadig lawaaierig, sensationeel en heeft weinig interesse in wat de karakters nou echt beweegt. De film heeft ook nog een belangrijke plottwist rond Gustav in petto. Deze twist is niet allen belachelijk, het is ook nog eens uiterst laakbaar. SPOILER ALERT dus. De Britse Gustav is eigenlijk Tan Sun-Moon na wel heel radicale plastische chirurgie. White-washing als plotonderdeel. Kom er maar eens om.
Conclusie
Ik zou nog uren kunnen doorschrijven over hoe fout deze film is. Bond heeft bijvoorbeeld een onzichtbare auto, maar schurk Zao heeft TOEVALLIG een auto die onzichtbare auto’s kan detecteren. Handig toch? Is deze film het kijken waard? Ergens wel. Ik keek de film ooit met een goede vriend, en we hebben een hilarische avond gehad door de film elke scene af te zeiken. Maar als Bondfan vind ik het jammer, ik verlier echt DIEP teleurgesteld de bioscoop. Destijds ervoer ik hetzelfde toen ik als comicfan Batman & Robin kreeg voorgeschoteld (ja, het is echt zo slecht). Wat hebben deze twee films nog meer gemeen? Dat men na de slechte kritieken besloot beide franchises te resetten. Op Batman & Robin volde een paar jaar later de Dark Knight trilogie. Die Another Day werd opgevolgd door Casino Royale. Dat deze slechte film er voor zorgde dat men een nieuwe richting opging is het enige positieve dat ik kan bedenken.
Be the first to comment