Begin deze eeuw had ik met een groep vrienden een gameswebsite (SnelSpel.nl) waar we naast games ook bordspellen en films recenseerden. Mijn toenmalige vriendin mocht naar een perspresentatie voor de derde Harry Potterfilm. Harry Potter was op dat moment al een fenomeen, maar grotendeels nog niet in mijn leven opgedoken. Nadat ze enthousiast terugkwam van deze screening huurde ze gelijk de eerste twee films bij de videotheek. Ik besloot de tweede film mee te kijken, mijn eerste contact met de wizardingworld.
“It is not our abilities that show what we truly are. It is our choices.”
Harry (Daniel Radcliffe) keert terug naar de tovenaarsschool voor zijn tweede jaar. Dat gaat niet zonder slag of stoot. De huiself Dobby (Toby Jones) waarschuwt Harry dat er een groot gevaar dreigt op Hogwarts, een gevaar vooral voor mensen die niet beschikken over puur tovenaarsbloed. Samen met zijn vrienden Ron (Rupert Grint) en Hermione (Emma Watson) beleeft hij vervolgens de nodige avonturen. Behalve magie, Quidditch en intrige is er ook een nieuwe professor: Gilderoy Lockhart (Kenneth Branagh), een onuitstaanbare ijdeltuit die het vak docent een slechte naam geeft. Hogwarts wordt ondertussen geteisterd door aanvallen op leerlingen, en Harry is één van de verdachten!
In de tweede film trekt regisseur Columbus de kleurige en vrolijke stijl van de eerste film door. Als kijker zijn we nog steeds de tovenaarswereld aan het ontdekken, en wij genieten samen met Harry van alles wat we zien. In deze film ontdekken we voor het eerst het huis van de Weasley familie, en dat is precies zoals we het ook in de boeken voor ons zien. Je snapt direct waarom Harry dit in de boeken één van zijn favoriete gebouwen in de wereld noemt. Groen, chaotisch en vrolijk. Jammer dat toekomstig regisseur David Yates dat mooie beeld in latere films onnodig kapot maakt door de locatie te veranderen in een moerassig grasland.
De film heeft geslaagde en minder geslaagde stukken. Het gedeelte met de vliegende auto gaat al snel vervelen en duurt gelukkig niet al te lang. Verder is Ron met zijn kapotte toverstafje hier wel heel erg gereduceerd tot comic relief. Dat een tovenaar bijna zijn hele tweede jaar kan doorkomen met een niet werkende toverstaf lijkt me ietwat ongeloofwaardig (in de context van een tovenaarswereld). Ook de bijna drie uur die de film duurt had van mij wat korter mogen zijn. Daar staat tegenover dat Columbus voor prachtige sets zorgt en dat we ook de duistere kanten van de wereld te zien krijgen zonder dat we meteen alles grauw moeten maken (Ja, dat is weer kritiek op latere regisseur Yates).
Conclusie
Deze tweede Harry Potter film is een hele zit, maar daar krijg je ook een hoop kijkplezier voor terug. Emma Watson en Rupert Grint komen steeds meer in hun rol te zitten, en de rest van de cast is uiteraard nog steeds een indrukwekkende verzameling grote namen. Het is helaas ook de laatste film met Richard Harris als Dumbledore. Daniel Radcliffe laat zien dat er qua acteerwerk nog wel wat ruimte is voor groei, enkele scenes ogen wat houterig. Chris Columbus werd later behoorlijk bekritiseert als regisseur, maar met de eerste twee films heeft hij toch een mooi fundament voor de serie weten te leggen.
Be the first to comment