Young Wallander (Seizoen 1)

Wallander is een naam die bij de meeste liefhebbers van Scandinavische crimi’s wel een belletje zal doen rinkelen. De boeken van Henning Mankell zijn al diverse keren inspiratiebron geweest voor een Tv-serie of verfilming, bijvoorbeeld met Kenneth Branagh. Deze keer staan de jonge jaren van de beroemde inspecteur centraal. Wallander is nog een agent zonder naam en faam. Een soort Wallander Begins dus.

“You’re a pig living here, with us?”

Wallander (Adam Pålsson) is een sociaal onhandige jongeman die als agent een ietwat aparte woonplek heeft uitgekozen: Rosengard, een probleemwijk in Malmö. Zijn beste vriend staat op het punt promotie te maken en detective te worden. Één van zijn weinige sociale contacten in de wijk is een moeder wiens zoon Ibra het lijkt te gaan maken als voetballer. Er is nogal wat onrust tussen extreem-rechtse groeperingen en immigranten in de stad. Dit komt tot een kookpunt als Wallander getuige is van een gruwelijke moord op een blanke Zweedse jongen. Deze jongen had kort voor zijn dood ruzie met Ibra en daardoor is deze hoofdverdachte. Wallander is als getuige en inwoner van de wijk een handige hulp voor inspecteur Hemberg (Richard Dillane) en daarom krijgt hij tegen wil en dank de promotie die eigenlijk voor zijn vriend was bedoeld. De zaak moet snel worden opgelost, want de onrust in de stad neemt elke dag toe.

Wat meteen opvalt is de eigenaardige keuze die Netflix heeft gemaakt voor een Engelstalige serie. De serie speelt zich af in Zweden (ook al is alles gefilmd in Litouwen). De meeste acteurs zijn Engels, maar de acteur die Wallander speelt is wel weer een Zweed, en met een redelijk Engels accent. Waarom niet gewoon een Zweedse serie gemaakt? Het succes van vergelijkbare Scandinavische series bewijst dat dit echt geen onoverkomelijk probleem had hoeven zijn. Verder is het accent van hoofdrolspeler Adam Pålsson nog niet zo’n probleem, maar de enorm zachtaardige en lijzige toon wel. Het duurde even voor ik daaraan gewend was.

De serie jongleert verschillende thema’s en verhaallijnen. We leren een jonge sociaal onhandige vent kennen die uit zichzelf in een achterbuurt is gaan wonen waar ze geen fan van agenten zijn. Wat beweegt hem hiertoe? Hij legt contacten met een lokale bendeleider die hem soms van informatie voorziet. De politiek van de straat is hierdoor altijd op de achtergrond aanwezig. Dan zijn er nog de raciale spanningen in de stad, de collega’s die niet weten wat ze aan Wallander hebben, een lastige moordzaak, een ontluikende liefde en een geheimzinnig drama rond een wel zeer excentriek welgestelde familie. Het zijn wel heel veel ballen tegelijk in de lucht voor maar zes afleveringen.

Conclusie
De serie is mooi gefilmd en vormgegeven. Ondanks de opnames in Litouwen krijg je toch het gevoel naar Zweden te zitten kijken. Naarmate ik verder in de serie kwam te zitten begon ik er steeds meer in te raken, het is dan ook een goed teken dat ik het jammer vond dat het eerste seizoen er weer op zat. Aan het einde van het eerste seizoen zijn al die plotlijntjes nog lang niet helemaal uitgerafeld. Er is nog genoeg te doen voor Wallander. Ik ben er bij voor seizoen 2.