Undercover was vorig jaar een grote hit op Netflix. Een beetje Narcos in Limburg, maar dan met de lodderigheid van Frank Lammers en de kneuterigheid van Campinglife. En hoewel ik de serie niet bijzonder spannend vond was het zeker vermakelijk. Daarom had ik er toch wel zin in om het tweede seizoen te gaan kijken. Het feit dat de afleveringen één voor één op Netflix verschenen deed daar niks aan af. Als veertiger ben ik wel gewend een weekje te moeten wachten op een nieuwe aflevering.
“Dus ge jaagt nog altijd op klootzakken?”
Kim de Rooij (Anna Drijver) heeft het undercoverwerk achter zich gelaten en werkt nu als onderzoeksjournaliste. Ze ontmoet Bob (Tom Waes) voor een kopje koffie. Bob is gescheiden van zijn gezin en ziet zijn kinderen zo nu en dan in zijn nieuwe appartement. Bob had duidelijk iets meer verwachtingen van dit weerzien, en is een tikkie teleurgesteld als Kim hem in de friendszone drukt door alleen wat informatie te vragen. Ze is bezig met een onderzoek naar internationale wapensmokkelaars. Al snel blijkt Kim er veel te diep in te zitten. Haar onderzoek brengt haar op het spoor van manegehouder Laurent (Wim Willaert) en zijn psychopathische maar ook meer berekenende broer JP (Sebastien Dewaele). Kim komt hier niet zonder kleerscheuren vanaf, en Bob zweert deze mannen te pakken te nemen. Tijd om undercover te gaan. Hij heeft hierbij de hulp nodig van Nathalie (Ruth Becquart), alleenstaande moeder, manegemedewerker en de liefde van Laurent’s leven. Ondertussen zweert drugsbaron Ferry (Frank “Jumbo reclame” Lammers) vanuit de gevangenis wraak voor zijn arrestatie in seizoen 1. Die mogelijkheid dient zich aan als Bob’s dochter Polly (Emma Verlinden) haar neus te diep in vaders zaken steekt.
Laat ik maar gewoon bij mijn grootste probleem met deze serie beginnen. Bob is echt de slechtste undercoveragent die ik ooit op de buis zag. Hij neemt alles veel te persoonlijk, brengt zijn collega’s voortdurend in gevaar, is verre van rationeel en heeft zijn privéleven niet onder controle. Ook in dit seizoen begaat Bob zoveel blunders, overtredingen en zelfs criminele acties dat zijn geloofwaardigheid als Undercover wel enorm onder druk komt te staan. Maar nog minder realistisch is het feit dat zijn superieuren hem zo lang blijven steunen. Na even van de zaak gehaald te zijn verraad hij een collega undercover aan de wapenhandelende broers om zo weer contact te kunnen maken. Dat zijn superieuren hem niet direct ontslaan en aanklagen is me een raadsel. Het ligt er namelijk nogal dik bovenop. Dat net als in seizoen 1 ook dit seizoen de misdadigers nog te dom zijn om te poepen is Bob’s redding.
De kneuterigheid van de camping is dit seizoen ingeruild voor cowboy wannabes op een manage. Beetje linedancing, koddige cowboyhoeden en slechte muziek. Desondanks werkt dat dit seizoen minder goed. Er zijn wel een paar kneuterige managebezoekers die voor een komische noot moeten zorgen, maar zo hilarisch en een beetje herkenbaar als de camping van seizoen één wordt het nooit. Ook de boeven zijn dit seizoen zijn tweederangs. Probleem is dat de serie geen afscheid heeft willen nemen van Ferry. Hij is dit seizoen op de achtergrond aanwezig en leidt af van het hoofdverhaal. Sterker nog, Frank Lammers, Anna Drijver en Elise Schaap staan prominent op de reclameposters terwijl ze dit seizoen echt een bijrol hebben. De makers zitten eigenlijk vast in het succes van het eerste seizoen, en helpen daarmee seizoen 2 om zeep.
Conclusie:
Met pijn en moeite heb ik dit seizoen af kunnen kijken. Elke aflevering werd het dommer, minder spannend en steeds meer vergezocht. Het helpt niet dat ik het karakter van Bob steeds vervelender begon te vinden. Er waren momenten dat ik gewoon hoopte dat hij zelf tegen de lamp zou lopen. De finale ontaard en bracht nog een beetje ontlading aan dit verder spanningsloze seizoen. Want als de schurken zo ontzettend dom zijn als in Undercover, dan hoef je je verder geen zorgen te maken over een eventuele goede afloop. Was er dan niets goed aan seizoen 2? Ik geef de makers een compliment voor de start, waar men even een enorme breuk met het vorige seizoen lijkt te maken. Het lef dat de schrijvers in de eerste aflevering tonen is een compliment waard. Helaas zet dat zich niet door en blijft men mondjesmaat Ferry fanservice geven. Men houdt dus toch vast aan het verhaal van seizoen 1. Dit werkt averechts. Voor de Fans van Ferry is het te weinig, en voor mensen die een volwaardig fris nieuw seizoen wilden zien is het teveel.
Be the first to comment