Vroeger (Midden jaren ’90) gingen mijn beste vriend en ik graag in de weekends naar een lokale videotheek om een filmpje te huren. De bekendere films zagen we wel op TV, en vaak huurden we wat minder bekende films met toevallig één of twee bekende acteurs op het hoesje. Op die manier kwam veel bagger en B-werk in ons leven. De ene keer was dat uiterst vermakelijk, een andere keer waren we halverwege al Mario Kart aan het spelen. Aan die tijden moest ik denken toen ik deze film zag.
“Een typische B-film waar wat extra geld tegenaan gekwakt is om het net iets meer te laten lijken.”
In 2036 ontstaat er een burgeroorlog in Oekraïne. De amerikanen sturen menselijke en robotsoldaten om de strijdende partijen uit elkaar te houden. Ze trekken een hek dwars door het strijdtoneel. Aan de ene kant hebben ze de zaken onder controle, maar aan de andere kant van het hek is het leven een nachtmerrie. Een pro-Russische terrorist genaamd Koval (Pilou Asbæk) probeert controle te krijgen over een serie kernwapens die sinds de koude oorlog nog staan opgeslagen in het onveilige gebied. Ondertussen krijgt Drone-piloot Harp (Damson Idris) straf voor het negeren van orders. Hij moet een periode meelopen met een grondunit om directe gevechtservaring op te doen. Hij komt onder commando van Kapitein Leo (Anthony Mackie) te staan. Leo blijkt niet zomaar een soldaat, hij is een een androïde supersoldaat en moet samen met Harp voorkomen dat Koval de kernwapens in handen krijgt.
Als je heel diep gaat graven herbergt deze film een belangrijke ethische kwestie. Oorlog gaat al gepaard met een flinke dosis onmenselijk gedrag, en het strijden met drones en robotunits maakt dat we de menselijke maat helemaal uit het oog lijken te verliezen. Het werk van Drone piloot Harp ziet er uit als een spannend computerspel. Hij zit veilig achter een joystick ergens in Amerika, de grondsoldaten moeten het daadwerkelijke gevaar ondergaan. Om dit punt te maken zien we Harp tijdens een schermutseling waarbij Amerikaanse levens in gevaar zijn rustig wat snacken. Deze vragen kwamen ook aan bod in andere en meer urgente films zoals Eye in the Sky.
Het kijken naar deze film was nog best een uitdaging. Meerdere keren had ik de neiging om de film af te zetten. Het plot is vergezocht. Waarom Harp’s meerderen akkoord gaan dat een groentje direct op zo’n gevaarlijke en belangrijke missie gaat? Omdat Kapitein Leo dat wil, punt. Het zijn van die oplossingen voor plotgaten die alleen in dit soort films kunnen. Verder is het allemaal zo doorsnee als wat. Sommige camerastandpunten zien er aardig uit, maar qua decor en aankleding blijft het allemaal maar magertjes. We zien niet te veel van Leo’s androïde lichaam of de robotunits: special effects kosten nou eenmaal veel geld. Zelfs de extra’s lijken in deze film uit de budgetbak gekomen. Het is een mengelmoes van een stereotype hollywood-idee van Oost-Europese opstandelingen en vluchtelingen, gemixt met vale jaren ’90 kleding. Van de schurk zien we niet meer dan nodig is.
Conclusie:
Vroeger had je op het Syfy kanaal een goedkope actie of horrorfilm van de week. Daar doet me dit ook wel een beetje aan denken. Er zijn een paar momenten dat de film beter lijkt dan dat, maar over het algemeen is het goedkope actie waar de bekende kop van Mackie overheen is geplakt. Arme Mackie. Na al die Marvel-films zou je zeggen dat zijn carrière dit soort projecten niet meer nodig zou moeten hebben. Hoewel hij niet slecht acteert is hij niet groot genoeg om deze film in zijn eentje te dragen. Idris acteert alsof hij elke scene eigenlijk niet precies weet wat hij moet doen, hij lijkt voortdurend op aanwijzingen te wachten. Outside the Wire is een typische B-film waar wat extra geld tegenaan gekwakt is om het net iets meer te laten lijken. Voor de actiefanaat.
Be the first to comment