Bliss

Films waarin we meerdere realiteiten zien en de kijker zich moet afvragen wat echt is en wat niet werden midden jaren ’90 ultra hip. Natuurlijk kennen we allemaal The Matrix nog, maar denk ook even aan Dark City, Abre Los Ojos, eXistenz en The 13th Floor. Dit genre bleef deze eeuw lekker doorploegen met Inception, Gamer en Source Code. Amazon doet nu een duit in het zakje met Bliss, een film die het gegeven van een alternatieve realiteit combineert met daklozen en drugsverslaving.

“I have a picture in my head of a place. Home. A woman. I don’t know if any of it is real. But it has a feeling. And the feeling’s real.”

Het gaat niet erg goed met Greg Wittle (Owen Wilson). Zijn huwelijk is op de klippen gelopen, en hij brengt zijn werkuren door met het tekenen van zijn droomhuis. Daar heeft zijn werkgever op een gegeven moment genoeg van, Greg wordt ontslagen. Door een ongelukkige reflex van Greg komt zijn baas ten val en breekt zijn nek. Greg verstopt het lichaam achter een gordijn in diens kantoor en gaat naar een nabij gelegen café om bij te komen. Daar komt hij Isabel (Salma Hayek) tegen, een dakloze vrouw met een eigen kijk op zaken. Volgens is Isabel is de wereld om hen heen een simulatie, zij en Greg zijn twee van de weinige “echte” mensen. Door gele kristallen tot zich te nemen kunnen ze de realiteit naar hun hand zetten, en met blauwe kristallen kunnen ze zelfs terugkeren naar de echte wereld. Daar blijkt Isabel een drijvende kracht achter deze simulatie.

Owen Wilson kennen we natuurlijk vooral van zijn meer komische rollen, maar hier speelt hij een man op zijn dieptepunt. De redding lijkt te komen in de vorm van Isabel, en het is aan de kijker om in te schatten of dit echt de sleutel naar iets beters is, of dat Greg juist dieper en dieper in de ellende getrokken wordt. Vanaf de eerste seconde is Greg een leeggezogen schil van een mens die nauwelijks nog tot eigen keuzes in staat is. Dat komt het plot goed uit. Want de acties die Isabel Greg laat ondernemen zijn op zijn zachtst gezegd vreemd. Laat alles achter, ook je portemonnee. Verkoop je telefoon voor een schamel bedrag en verbreek het contact met je familie. Greg gaat bij Isabel onder een brug wonen. Behoorlijk radicale stappen voor iemand die die ochtend nog een leven leek te hebben.

De vraag is niet zozeer welke realiteit echt is, en welke niet. Het scenario gooit met enorm veel aanwijzingen en mogelijke antwoorden. Zoveel dat het de kijker al snel om het even is. De vraag is vooral wat de alternatieve realiteit veroorzaakt. Een computersimulatie zoals Isabel claimt, of overmatig drugsgebruik. Er ontstaat een romance tussen Greg en Isabel waar het woord geforceerd zonder moeite op te plakken valt. Ook al is Salma Hayek een mooie vrouw, in haar rol is ze een vrij onuitstaanbare weirdo met een wagonlading aan issues. Waarom Greg haar zo klakkeloos gelooft en in haar gedrag meegaat is voor mij als kijker al snel een bron van irritatie.

Op de achtergrond probeert Greg’s dochter Emily Wittle (Nesta Cooper) contact te zoeken met haar vader. Ze maakt zich grote zorgen. Isabel draagt Greg op zijn dochter te negeren, ze is slechts een onderdeel van de simulatie. Emily is een stuk genietbaarder en haar motivaties komen beter uit de verf. Zelfs als Isabel gelijk heeft, en de wereld is één grote leugen, dan nog leek Greg me beter af bij zijn dochter. Gesimuleerd of niet. Het is voor Nesta Cooper te hopen dat het niet bij dit soort producties blijft, ze was één van de weinige pluspunten in deze film.

Conclusie:
Bliss heeft een intrigerende premisse. Is het leven echt een simulatie, of komt dat idee alleen maar voort uit de wanhoop van dakloosheid en drugsgebruik? Maar we hebben al te vaak gezien hoe regisseurs een hele film actief bezig zijn om hun kijkers lekker op het verkeerde been te zetten, en ons vervolgens met een eigen interpretatie achter te laten. Interessanter was het geweest als de Film voor de verandering ineens een duidelijk antwoord had gegeven. Regisseur Mike Cahill is vooral bezig met stylish en slim overkomen, kleurenpalletten, en vergeet eigenlijk wat hij nou precies had willen vertellen. Ergens in deze film zit een betere verborgen, maar hij komt niet naar buiten.