Het project waarin Netflix elke week een exclusive film online gooit kent een wisselend succes. Soms zitten er behoorlijk interessante films tussen (White Tiger, The Dig), en soms zitten er niksige niemendalletjes bij (Outside the Wire). Niet alles is goud wat er blinkt. Deze week had ik iets meer als een uurtje over om even in alle rust een aflevering van een serie te kijken. Ineens zag ik dat er een actiefilm van slechts 80 minuten online stond. Perfect!
“Waarschijnlijk hoopte Olga Kurylenko dat zij de volgende zou zijn in een serie stoere vrouwelijke actiehelden.”
Soldate en tolk Klara (Olga Kurylenko) is getraumatiseerd teruggekomen uit Syrië. Ze was getuige van een jongetje dat zichzelf opblies nadat zijn vader hem daartoe opdracht gaf. Terug in Nice wordt ze ingezet als onderdeel van Opération Sentinelle. Patrouillerende soldaten houden op de Franse straten een oogje in het zeil in de strijd tegen terrorisme. In vergelijk met Syrië niet heel enerverend, maar Klara’s emoties nemen de overhand en beïnvloeden haar functioneren. Ze verdooft zichzelf met pijnstillers en drugs. Haar zus Tania (Marilyn Lima) neemt haar mee op een avondje uit, en in een drukke club gaan ze hun eigen weg. De volgende dag blijkt Tania verkracht en mishandeld, waarschijnlijk door Yvan Kadnikov (Andrey Gorlenko), de zoon van een invloedrijke Russische zakenman. Klara besluit de politie niet af te wachten maar haar eigen onderzoek uit te voeren.
Sentinelle pretendeert een actie-thriller te zijn, maar het thriller gevoel komt niet of nauwelijks naar voren. Regisseur Julien Leclercq heeft ervaring met het maken van hap-slik-weg actiefilms, en deze film is slechts een volgende in dat rijtje. Het is namelijk een totaal nietszeggende film. Daar zijn een aantal redenen voor. De hoofdrol is voor Olga Kurylenko, en daarmee is ook de enige interessante rol in de film vergeven. De rest van de rollen zijn bordkartonnen personages die door bijna iedereen ingevuld hadden kunnen worden. Oost-Europees ogende bijrolacteur, leren jasje, een paar snelle camerabeelden met gekreun, en de vechtscene staat er weer op. Dat werk.
Waarschijnlijk hoopte Olga Kurylenko dat zij de volgende zou zijn in een serie stoere vrouwelijke actiehelden. Charlize Theron en Jennifer Garner zijn hiervan mooie voorbeelden. Maar waar hun films de moeite namen nog iets met het karakter te doen blijft het bij Sentinelle schikbarend vlak. Klara is getroebleerd, neemt drugs, heeft wat agressieve neigingen… En dat is het wel. Je ziet aan Kurylenko dat ze echt haar uiterste best doet om er meer uit te halen, maar script geeft haar veel te weinig kansen echt te shinen. Een ander nadeel is dat de schurk totaal kleurloos blijft. Zijn beweegredenen blijven simpel: ik ben een lul en heb diplomatieke onschendbaarheid: hahahaha! Voor een goede schurkenrol heb ik toch iets meer nodig.
Conclusie:
De talenten van Kurylenko komen op zijn zachtst gezegd niet tot hun recht. Ik gunde haar een film met iets meer achtergrond en echte tegenspelers. Haar unitcollega’s blijven gezichtsloos, de schurken inwisselbaar, de familieleden slechts als motivatie voor het verloop van het plot. De film duurt slechts 80 minuten, maar er gebeurt zo weinig dat het in een klein uurtje ook wel had gekund. Er is gewoon veel te weinig materiaal om deze film interessant te houden.
Be the first to comment