De negende Fast & Furious film draait inmiddels alweer in de bioscopen. Daarom leek het me wel weer leuk om mijn recensie over de eerste film op te graven. Destijds was het natuurlijk nog niet duidelijk wat voor ongelofelijke cash-cow deze serie zou gaan worden. Deze recensie schreef ik de dag nadat ik ‘m voor het eerst in de Groningse sneak preview had gezien.
“Ask any racer. Any real racer. It don’t matter if you win by an inch or a mile. Winning’s winning.”
Heeft u ooit de film Point Break met Keanu Reeves en Patrick Swayze gezien? Vervang de surfers door Hot Rod straatracers en voilà, je hebt exact dezelfde film in een nieuw jasje. Enkele truckers worden overvallen door durfallen met snelle wagens. Via een onduidelijke gedachtegang wordt duidelijk gemaakt dat de politie de daders onder straatracers zoekt en ze zenden de jonge aankomende agent Brian (Paul Walker) undercover. De politie is niet te zuinig, want Brian krijgt de beschikking over een state of the art racewagen.
Je wordt echter niet zomaar als straatracer geaccepteerd: om zich te bewijzen moet hij natuurlijk laten zien wat hij tijdens straatraces waard is. Tijdens zo’n race moet hij het opnemen tegen de gerespecteerde Dominic Tortetto (Vin Diesel). Als de politie de straatracers wil oppakken zorgt Brian ervoor dat Dominic kan ontsnappen. Zijn auto wordt echter tijdens deze ontsnapping in een drive by shooting gereduceerd tot schroot. Al snel ontwikkelt hij een vriendschappelijke band met de man die eigenlijk hoofdverdachte nummer één is. En omdat elke film een onvermijdelijk liefdesplotje nodig heeft wordt Brian ook nog eens verliefd op de zus van Dominic (Jordana Brewster, bekend uit The Faculty).
Voor de raceliefhebber draait reeds Sylvester Stallone’s Driven. Een vergelijking tussen beide films ligt daarom voor de hand. Beide films zijn absoluut niet origineel of realistisch, maar het grote voordeel van The Fast and the Furious is dat de film totaal pretentieloos is waar Driven zich veel te serieus neemt. De film probeert geen diepe karakters of een goed verhaal te vertellen, en dat is wel zo prettig, want in Driven heeft men daar jammerlijk gefaald. Daarom wint The Fast and the Furious het op alle fronten.
Conclusie:
Snelle racescenes, die mooi in beeld worden gebracht, maken de film de moeite waard. Maar verder is hij weinig memorabel. Vooral een actrice als Michelle Rodriguez, die in Girlfight liet zien heel wat in haar mars te hebben, wordt jammerlijk weinig gebruikt. Van dialogen en verhaal moet The Fast and the Furious het dus niet hebben. Toch voorspel ik dat de film bij een breed publiek (de film richt zich vooral op jongeren) populair zal worden vanwege de prachtige beelden en de geweldige soundtrack. Als je naar de bioscoop wilt voor simpel vermaak, dan is The Fast and the Furious dus meer dan geschikt. Persoonlijk had ik liever een onsje meer verhaal in deze film gezien.
Be the first to comment