Jungle Cruise

Ik ben een enorme fan van ongecompliceerde “lekker niks aan de hand” avonturenfilms. Je kon me als jong kind al wakker maken voor the Goonies, Indiana Jones en Willow. Eind jaren ’90 kon ik me enorm vermaken met The Mummy en The Mummy Returns. Maar tegenwoordig maken veel filmmakers de fout om te denken dat hun films gritty en duister moeten zijn. Daarom was ik ook erg benieuwd naar wat Disney met Jungle Cruise ging brengen. Net als de Pirates franchise is deze film gebaseerd op een attractie uit het pretpark.

“Haven’t you been dreaming about another adventure?”

We schrijven Londen, 1916. Lily Houghton (Emily Blunt) wil graag de medische wetenschap een boost geven door diep in de Amazone de Tree of Life te vinden. Deze boom voorziet de vinder van de Tears of the Moon, een plantje dat de meeste ziektes kan genezen. Ze baseert zich op een oude legende over een verdoemde missie van Spaanse conquistadores. De wetenschappelijke instituten nemen haar als vrouw niet serieus, en geloven al helemaal niet in het bestaan van de Tree of Life. Samen met haar broer MacGregor (Jack Whitehall) vertrekt ze naar de Amazone om haar gelijk te bewijzen. Om de Amazone te bevaren heeft ze een betrouwbare boot en een ervaren schipper nodig. Ze ontmoet ter plaatse ritselaar en kapitein Frank (Dwayne Johnson) die krap bij kas zit en zijn boot dreigt kwijt te raken. Frank lijkt het verhaal over de Tears of the Moon complete onzin te vinden, maar kan de centen goed gebruiken. Ondertussen worden ze achtervolgt door de excentrieke prins Joachim (Jesse Plemons), een ambitieuze Duitse royalty die via de Tears of the Moon de eeuwige macht denkt te kunnen grijpen.

Een goede avonturenfilm moet een simpel plot hebben om de strapatsen van helden en schurken enige richting te geven. In de eerste Indiana Jones film ging het om het vinden van een Ark, de eerste Pirates film ging over het redden van een grote liefde, een duidelijk doel wat de helden vaak in de problemen brengt. Pomp daar mooie locaties, een paar sympathieke hoofdrolspelers en een avontuurlijk muziekje onder, en je hebt me. Helaas laat men hier de laatste jaren best veel steken vallen. Kijk maar eens naar de laatste Mummy film. De film heeft een duistere toon en weinig wat een avonturenfilm voor mij een feestje maakt. Wat dat betreft had ik veel hoop voor Jungle Cruise: Johnson heeft een mooi droogkomisch talent, en Blunt heeft in meerdere films laten zien dat ze qua actie niet voor hem onderdoet.

Na een kwartier heb ik het gevoel dat ik naar een kruising tussen The Mummy en Pirates zit te kijken. Het verhaal over een oude vloek die schatzoekende Europeanen dwingt tot een langdurige vloek lijkt natuurlijk wel wat op het verhaal van de eerste Pirates film. Qua tempo, humor en karakterontwikkeling komen de films ook wel overeen. En bij de Mummy zien we een Engelse onderzoekster en haar excentrieke broer de hulp inroepen van een gepokt en gemazeld avonturier die ze niet helemaal vertrouwen… Vergeleken worden met deze films is zeker geen schande. En als op de achtergrond een avonturenmuziekje gaat lopen dat niet had misstaan in de soundtrack van Indiana Jones… dan heb je me. Emily Blunt krijgt meer dan genoeg de ruimte om te laten zien dat ze geen dame is die continue gered moet worden, en daarmee verdient de film een puntje extra wat mij betreft.

Geen avonturenfilm zonder schurken. Aanvankelijk dacht ik dat die rol zou worden ingevuld door Edgar Ramírez als de Spaanse ontdekkingsreiziger Aguirre, maar al snel blijken hij en zijn verdoemde handlangers de tweede viool te spelen. Aguirre krijgt wel enige achtergrond dat halverwege de film voor een wending zorgt, maar het is gewoon te weinig. Pluspunt is wel dat dit segment wordt voorzien van een prachtige bewerking van Metallica’s Nothing Else Matters, een muzikaal hoogtepunt in de film. Jesse Plemons krijgt de ruimte om van prins Joachim een stereotype excentrieke Duitse aristocraat te maken. Dat is soms vermakelijk, maar echt dreigend lijkt hij nooit te worden. De film mist daarmee echte dreiging, en dat is voor een avonturenfilm wel een beetje jammer. Beide personages zijn gebaseerd op historische figuren… maar hebben er verder weinig mee gemeen.

Conclusie:
Jungle Cruise is een avonturenfilm voor het hele gezin. Dat klinkt een beetje alsof het een braaf doorsnee filmpje is, maar ik bedoel het toch echt ten goede. De actie heeft zijn spannende momenten, maar over het algemeen zullen zowel jonge tieners als hun meegesleepte ouders zich prima vermaken bij deze film. Even waande ik me weer dat jonge ventje dat in de jaren 80 naar The Goonies zat te kijken. Echt verrassend wordt het nergens, en dat is, naast gebrek aan echte dreiging, wellicht het andere punt dat ik op de film aan te merken heb. De film heeft een paar verrassend bedoelde wendingen die beter uitgewerkt hadden mogen worden, maar net als de attractie in Disney World gaat het vooral om een kleurrijk ritje, en niet om enige diepgang.