Mixtape

De mixtape is een uitstervend gegeven, cassettebandjes zijn voor velen tenslotte iets van de vorige eeuw. Het werd ooit mooi uitgelegd in de film High Fidelity: een goede mixtape heeft een verborgen boodschap, maar er zijn regels. Bedenk goed met wat voor nummer je begint, verspil je kruit niet te snel, neem soms ook een beetje gas terug. Talloze romantische zielen hebben uren werk gestoken in het uitdokteren van de ideale mixtape. Maar wat als je niet luistert naar een romantische boodschap maar omdat je je overleden ouders beter wil leren kennen?

“A mixtape is a message from the maker to the listener.”

Aan het eind van de jaren ’90 groeit tiener Beverly Moody (Gemma Brooke Allen) op bij haar oma Gail (Julie Bowen). Beverly’s tienerouders kwamen om bij een auto-ongeluk toen Beverly twee was. Oma Gail was zelf ook een zeer jonge moeder, en is bang Beverly kwijt te raken zoals ze ook haar dochter ooit verloor. Hierdoor beschermt ze haar kleindochter net iets te veel en ontwijkt ze de vragen die Beverly heeft over haar ouders. In een oude rommeldoos vind ze een cassettebandje: een mixtape van haar ouders. Haar ouders waren echte 80’s alternatievelingen met een uitgesproken muzikale voorkeur, op deze manier kan ze eindelijk haar ouders een beetje leren kennen. De tape is echter beschadigt, dus moet Beverly naar een andere manier op zoek om de liedjes te horen.

Mixtape is gemaakt voor jongeren en heeft niet als doel te kijker echt te verrassen of in spanning te houden. Het is vooral een lieve film met veel knipogen naar de jaren ’80 en ’90. Gail is enorm bang voor de millenniumbug. Buurmeisje Ellen (Audrey Hsieh) probeert te helpen met Napster en de ietwat sarcastische muziekwinkeleigenaar Anti (Nick Thune) maakt een verwijzing naar de film Back to the Future. Tijdens haar queeste om haar ouders te leren kennen maakt Beverly vrienden en confronteert ze Gail onbewust met haar onverwerkte angsten en verdriet. Gemma Brooke Allen is een sympathieke ontdekking die er in slaagt deze film te dragen. Haar gesprekjes met Anti zijn de leukste momenten van de film.

Conclusie:
Veel films over tieners zijn vaak op een 16+ publiek gericht en hebben vermomde twintigers in de hoofdrollen. Deze film gaat over echte tieners voor tieners, en dat mag ook wel eens. De film is wellicht iets te gelikt en glad, maar het geheel is een sympathiek filmpje voor jongeren waarbij hun ouders af en toe een nostalgisch momentje delen door de fijne muziek.