Ryan Reynolds is al sinds hij in de jaren ’90 opkwam een stabiele comedy factor. Hij is eigenlijk altijd… Ryan Reynolds. De films waarin hij iets anders probeert te zijn zijn dun gezaaid, Buried was destijds een verrassing. Ook in The Adam Project zal hij niet direct iets totaal anders laten zien, maar deze keer zit er een klein rafelrandje aan zijn karakter. Eens kijken wat hij en zijn nieuwe bromance Shawn Levy voor ons in petto hebben.
“Do you remember this? I mean, if this is happening to me, it already happened to you, right? Unless it works more like a multiverse. Each ripple creates an alternate timeline.”
Adam (Ryan Reynolds) steelt in de niet al te verre toekomst een vliegmachine met de mogelijkheid om terug te keren in de tijd. Zijn baas Sorian (Catherine Keener) neemt hem dat niet in dank af en laat haar mensen de achtervolging inzetten. Adam probeert terug te keren naar het jaar 2018, maar in de chaos van een vuurgevecht komt hij uit in 2022. Daar komt hij in aanraking met zijn jongere zelf (Gespeeld door Walker Scobell). Jongere Adam is net zijn vader Louis (Mark Ruffalo) kwijt geraakt, en heeft het moeilijk. De beide Adams hebben tijd nodig om aan elkaar te wennen. Oudere Adam heeft echter een duidelijke missie, terugkeren naar 2018, het vinden van zijn vriendin (Zoe Saldana) die eerder naar dat jaartal terugkeerde en vooral voorkomen dat de tijdreis technologie die zijn vader Louis had uitgevonden misbruikt gaat worden door Sorian.
Films over tijdreizen struikelen altijd over de implicaties ervan. Verander je door terug te keren in de tijd onherroepelijk de toekomst, of heeft het min of meer al plaatsgevonden en is alles voorbestemd? De schrijvers van The Adam Project besluiten daar niet te veel tijd aan te baseren. Aan de ene kant hebben Adam en Louis het vaak over het feit dat de geschiedenis beschermd moet worden tegen de corrumperende mogelijkheden van tijdreizen, maar aan de andere kant veranderen ze het verleden vrij ingrijpend. Er zijn ook enkele flinke plotgaten waar men al te makkelijk overheen stapt. Maar tijdreizen is in deze film ook meer een MacGuffin om de karakters te motiveren en een doel te geven.
Walker Scobell is een schot in de roos als de jonge versie van Ryan Reynolds. Hoe hebben ze hem gecast? Was er een wedstrijd wie nagenoeg dezelfde intonatie en timing had als Reynolds? Het werkt in elk geval, de jongen is geloofwaardig als Ryan’s jongere zelf. Het is grappig om te zien hoe jonge Adam erg ingenomen is met zijn toekomst. Op school is hij klein en verre van sterk, maar hij zal in elk gevoel opgroeien als de gespierde en knappe grote Adam. Grote Adam is minder opgetogen, het zien van kleine Adam herinnert hem vooral aan een rottijd in zijn leven. Hij constateert geïrriteerd hoe jonge Adam de pijn van het verlies van zijn vader afreageert op zijn moeder (Jennifer Garner). Grote Adam is niet blij met enkele keuzes in zijn verleden en probeert zijn jongere zelf daar op aan te spreken. Maar gedurende de film ziet hij ook in dat zijn jongere zelf misschien een arm en wat emotionele hulp nodig heeft, en dus ontdooit grote Adam wat. Het scenario laat op een inventieve manier een ouder iemand in het reine komen met zijn verleden.
Conclusie:
De film doet denken aan familievriendelijke jaren ’80 science fiction zoals The Last Starfighter, maar dan met tear-jerker als Field of Dreams in de mix. Tijdens het kijken omschreef een vriend van me het als een lieve film. Familievriendelijk klinkt ook niet positief, maar zo is het wel bedoeld. The Adam Project is in een tijd dat er heel wat edgy en heftige actiefilms met dood en verderf uitkomen een frisse wind. Het is tenslotte ook wel eens leuk om een actiefilm te zien zonder een wagonlading aan doden en de totale destructie van complete steden. Wat mij betreft prima familievermaak, met een onverwacht propje in je keel aan het einde.
Be the first to comment