Eind jaren ’90 veranderde er voor mij veel. Ik ging studeren, verhuisde naar Groningen en woonde voor het eerst op mijzelf. Waar ik thuis altijd met gezinsleden rekening moest houden was ik nu vrij om te doen met mijn tijd wat ik wilde. Die dinsdag belden een paar vrienden of ik zin had om naar de Sneak Preview te gaan. Ik had geen flauw idee wat een Sneak Preview was. Het concept: je ziet een film een paar weken voor hij officieel uitkomt, maar je hebt geen idee van te voren wat je te zien krijgt. Het bleek het begin van een traditie die ik ongeveer 10 jaar volhield. En dat had wellicht anders uit kunnen vallen als Rounders niet de eerste film was geweest.
“Listen, here’s the thing. If you can’t spot the sucker in your first half hour at the table, then you ARE the sucker.”
De jonge rechtenstudent Mike (Matt Damon) weet via Poker zichzelf te onderhouden tijdens zijn studie. Maar overleven is niet genoeg, Mike heeft de ambitie om te kijken hoe ver hij zou kunnen komen tijdens de World Series of Poker. Om een pot op te bouwen zet hij al zijn spaargeld in tijdens een illegale pot Texas hold ’em. Zijn tegenstander, een Russische maffiabaas genaamd Teddy KGB (een hilarische rol van John Malkovich) is hem te slim af, Mike is alles kwijt. Mike belooft zijn vriendin Jo (Gretchen Mol) te stoppen met poker, en richt zich op zijn studie. Enige tijd later komt zijn jeugdvriend Worm (Edward Norton) na een gevangenisstraf weer op vrije voeten. Worm heeft wat schulden uitstaan, en Mike zorgt voor contacten in de pokerwereld. Worm is echter een onverbeterlijke valsspeler, en zijn gedrag brengt Mike in de problemen. Ondertussen probeert Mike de lokroep van zijn oude leventje te weerstaan.
Even een kleine disclaimer; deze recensie is niet 100% objectief. Ik zag deze film op een opwindend moment in mijn leven toen alles nieuw en avontuurlijk leek. Geen wonder dat een verhaal over een jonge talentvolle student met geweldige pokerskills me aansprak. Tot op dat moment ging ik misschien één keer per maand naar de bios, en na bezoeken van deze Sneak Preview ging ik twee keer per week. Rounders hoort voor mij voor altijd bij een nieuwe fase in mijn leven, en daarom heb ik een nostalgische zwakheid voor deze film. Matt Damon en Edward Norton zijn tegenwoordig bekende gezichten, maar destijds stonden ze nog aan het begin van een grootse carrière. Damon was net keihard doorgebroken met Good Will Hunting, Saving Private Ryan en the Rainmaker. Norton was me kort daarvoor opgevallen door een uitstekende rol in Primal Fear, en zou in hetzelfde jaar van Rounders ook American History X uitbrengen. Een film waar hij een Oscar voor had moeten krijgen. Naast deze twee getalenteerde jongens staat een prima cast met bekende namen als John Malkovich, Famke Janssen, John Turturro en bekende karakteracteur Martin Landau. De toen vermaarde pokeraar Johnny Chan had een cameo als zichzelf.
Pokeren werd in de Noughties een enorm populair spel onder studenten, en Rounders heeft daar zeker aan bij gedragen. Eind van de jaren ’90 was Poker nog niet enorm populair. Ik speelde wel eens een potje op de computer of met een goede vriend, maar verder bleef het een onbekende niche. Het lijkt soms wel of er, als het op de populariteit van Poker aankomt, een wereld voor en na Rounders is. Misschien is dat al te veel eer, de boxoffice viel bescheiden uit, maar de film kreeg de jaren erop een behoorlijke cultaanhang. Bekende pokeraars roemen deze film als een flinke invloed op hun carrière. De film laat in ons in elk geval goed voelen wat het verschil is tussen een naïeve gelegenheidspokeraar (zoals ik), en een echte card-shark. “People insist on calling it luck“, verzucht Mike tegen het einde. Maar Rounders laat goed zien dat er veel meer komt kijken bij een potje poker.
Het knappe van Rounders is dat het uiteindelijk geen zedenpreek wordt over de gevaren van kansspelen. Mike verliest alles, maar heeft nog zijn vriendin en houdt zijn toekomst in eigen hand. Hij zet alles op het spel als hij zich weer in de wereld van poker begeeft. De film had nu kunnen kiezen voor een heroïsch moment waarin Mike op het juiste moment een veilige stap terug doet en poker achter zich laat. Maar Mike is een jonge hond vol ambitie, hij wil uitvinden hoe zijn skills zich verhouden tot de wereldtop. En dat betekend risico’s nemen. Worm maakt het leven niet makkelijker, het blijkt dat Mike’s vriend schulden heeft bij een medewerker van… Teddy KGB. Mike kan op verschillende momenten Worm in de steek laten maar doet dit niet. Worm’s notoire valsspelen en gebrek aan respect brengt het duo steeds dichter bij de rand van de afgrond. Norton speelt worm net sympathiek genoeg om te begrijpen waarom Mike hem niet laat zitten. Maar het is de kijker ook duidelijk dat Worm nooit zal veranderen.
De film culmineert natuurlijk in een geweldige pokerwedstrijd waarin niet alleen een flinke hoop cash op het spel staat, maar ook de levens van Mike en Worm. Daarnaast heeft Mike een hoop schepen achter zich verbrand. Zijn studie, zijn vriendin, zijn veilige leven… Hij zal dat toch niet voor niks op het spel hebben gezet? Mike heeft verschillende mensen die hem tot op zekere hoogte willen helpen, en door überhaupt te pokeren zet hij hun vertrouwen op het spel. De pokerwedstrijden zijn door kenners geanalyseerd en soms ook bekritiseerd. Maar uiteindelijk gaat het hier om een spannende film, geen documentaire. Er zullen ongetwijfeld wat keuzes gemaakt zijn om het geheel voor de leek spannend en begrijpelijk te maken. En spannend is het zeker.
Conclusie:
Rounders is absoluut één van mijn favoriete 90’s films. De casting is nagenoeg perfect, en het feit dat deze film hielp om pokeren van een subcultuur naar mainstream te tillen zegt ook wel iets. Rounders is een prima keuze voor iedereen die een film zoekt met een bekende cast, interessante scenes, spannende momenten en een vleugje nostalgie voor de jaren ’90. Matt Damon en Edward Norton hadden duidelijk lol tijdens het maken van deze film, en dat resulteerde in één van mijn persoonlijke favorieten.
Be the first to comment