16 jaar geleden alweer kwam het briljante Hot Fuzz uit, een mooi moment om daarbij stil te staan. Een paar jaar daarvoor scoorden Pegg en Frost een onverwachte maar zeer welkome hit met hun zomcom Shaun of the Dead. Naast een parodie op het zombiegenre was de film ook een parodie op het leven in de saaie buitenwijken van Londen. Wie echter dacht dat met deze film de koek op was heeft het mis. Want uit het brein van beide heren en regisseur Edgar Wright kwam vervolgens Hot Fuzz.
“Hang about, hang about… you’re saying this wasn’t an accident?”
Agent Nicholas Angel (Simon Pegg) leeft voor zijn werk. Op jaarbasis arresteert hij 400% meer gespuis dan zijn collega’s van de Londense politie. Deze zijn het dan ook zat en promoveren hem tot sergeant, maar dan wel in het saaie dorpje Sandford. Dit dorpje wint jaarlijks een kneuterprijs voor beste plek van het land en is daar nog trots op ook. Weinig misdaad ook en in plaats van boeven vangen moet hij nu achter ontsnapte zwanen aan. Als er een moord gepleegd wordt, is Nicholas dan ook meer dan klaar om in actie te komen. De lokale politie gelooft er echter geen moer van, want moord, zoiets gebeurd niet in Sandford. Al snel volgen er meerdere dodelijke ‘ongelukken’, en alleen Nicholas lijkt te geloven dat het hier om moord gaat. Sullige collega Danny (Nick Frost) wil hem graag helpen.
Hot Fuzz is mede geboren uit gebrek aan politie-actiefilms afkomstig uit Engeland. Engeland is meer het land van de kabbelende politieseries zoals A Touch of Frost. Pegg en Frost besloten er echter wel hun eigen draai aan te geven. Daarom krijgt de kijker nu een soort Jerry Bruckheimer op het Engelse platteland voorgeschoteld, met een heerlijk sausje van absurde humor. De film neemt ruim de tijd om het karakter van Nicholas goed neer te zetten, en het moet gezegd worden dat de langzaam ontwikkelende vriendschap met zijn luie en dikke partner Danny nog geloofwaardig overkomt ook, in elk geval meer geloofwaardig dan in andere Buddy-movies. De film doet stevig aan leentjebuur bij Bad-Boys II en Point Break, en als je dit combineert met de typische Engelse setting, dan weet je dat de grappen voor het oprapen liggen.
Met Hot Fuzz hebben de makers geprobeerd de gelikte formule van Bruckheimer dan ook helemaal uit te buiten. Snelle edit, stevig kleurgebruik, snelle beelden… het ziet er perfect uit. Naast de humor, flinke actie en geslaagde knipogen heeft men ook een behoorlijke cast op de been weten te krijgen. Timothy Dalton speelt misschien wel de meest weirde rol uit zijn lange carrière, en ook Jim Broadbent is erg op zijn plek als op het oog veel te zachtaardige politiechef. In de cameo’s duiken mensen als Olivia Colman, Bill Nighy en Martin Freeman op. Het is juist dit feest der herkenbaarheid dat Hot Fuzz nog een extra onsje meer geeft.
Conclusie
Het is vaak moeilijk om met je ouders naar dezelfde film te kijken. Zij willen gewoon lekker op de bank naar het op en top engelse Midsummer Murders kijken terwijl jij niks liever wil dan flauwe in your face grappen en keiharde actie. Hot Fuzz combineert beide, maar aan het eind trekt jouw voorkeur hard aan het langste eind. De onderliggende satire en sociaal kritische opmerkingen zijn misschien niet zo evident als bij Shaun of the Dead, maar Hot Fuzz is het bewijs dat Shaun zeker geen toevalstreffer was. Om Sergeant Angel te quoten: “This shit has just gone real.“
Be the first to comment