Ted Lasso veroverde de eerste twee seizoenen de harten van vele kijkers. Iedereen keek dan ook reikhalzend uit naar het derde en laatste seizoen. Gaat Ted Lasso Richmond naar het kampioenschap leiden? Komt het nog goed tussen hem en Nate? Overleven Roy en Keeley hun relationele issues? Gaat Rebecca het ware geluk vinden nu ze haar relatie met Sam heeft beëindigd? En zal Rupert er in slagen een nog grotere lul te worden nu hij West Ham heeft gekocht? Vele vragen hielden de kijker bezig… en bleven vervolgens bijna twee jaar op de plank liggen. Maar beter laat dan nooit… eindelijk kunnen we nu kijken hoe alle plotlijntjes zich gaan ontwikkelen.
“You believe in yourself, you believe in one another. That’s fundamental to being alive. If you can do that, if each of you can truly do that… can’t nobody rip that apart.”
De klad zit er een beetje in bij Ted (Jason Sudeikis). Het valt hem steeds zwaarder dat hij zijn zoon niet echt ziet opgroeien. Aan het begin van het derde seizoen lijkt hij dan ook een beetje op de automatische piloot te staan. En dat terwijl er genoeg werk aan de winkel is. Het hele land is er heilig van overtuigt dat AFC Richmond als laatste zal gaan eindigen. Nate (Nick Mohammed) gebruikt Lasso en Richmond als een goedkope grap om zijn eigen zelfvertrouwen op te krikken, hij werkt nu voor Rupert (Anthoney Head) als coach van West Ham. Ondertussen zijn Roy Brett Goldstein) en Keeley (Juno Temple) uit elkaar. Rebecca (Hannah Waddingham) probeert de boel op scherp te zetten door een absolute vedette binnen te halen: de mystieke wereldster Zava (een parodie op Zlatan).
De eerste twee seizoenen van deze serie staan bij mij in hoog aanzien. Een American Football coach die in Engeland een voetbalclub moet gaan coachen? Een teameigenaresse die wil dat de ploeg faalt om haar ex terug te pakken? In de verkeerde handen was dit een slappe kopie van Major League met een Fish out of Water element. Maar Jason Sudeikis maakte er een heerlijk positieve snack van, en liet ons vervolgens een jaar lang watertanden naar het toetje. En eergisteren zag ik EINDELIJK de slotaflevering en kan ik dit seizoen van commentaar voorzien.
Het derde seizoen telt twaalf afleveringen, maar enkele zijn een uur of langer. Deze enorme hoeveelheid extra tijd levert helaas niet altijd een doelpunt op (see what I did there?). Enkele verhaallijntjes hadden er niet hoeven zijn, en leveren ook veel te weinig op. Keeley die een lesbische relatie begint is een voorbeeld. Het komt uit de lucht vallen en is een paar afleveringen later ook weer voorbij. Het idee is interessant, de uitwerking half/half en het voegt weinig aan het geheel toe. Bovendien heeft de serie vrij weinig Ted in vergelijk met de eerste twee seizoenen. De eerste vijf afleveringen voelen rommelig en onoverzichtelijk aan. Met name het karakter Zava voelt als een “jumping the shark” moment. Deze man is zo extreem vreemd dat het, zelfs in de wereld van Ted Lasso, overdreven aanvoelt.
Conclusie:
Het derde seizoen is helaas een beetje hit and miss. Het begint stroef, traag en een beetje chaotisch. Gelukkig gaat vanaf episode zes de serie weer een beetje lopen. Er is een mooie aflevering in Amsterdam, en langzamerhand werd ik toch weer benieuwd hoe het met de geliefde karakters zou aflopen. De finale stelt zeker niet teleur. Door een sterk einde toch een positieve beoordeling van dit derde seizoen. Naar het zich laat aanzien ook het laatste. Wellicht een goed idee, het verhaal lijkt vertelt, iedereen heeft een passend einde, en de serie zal met liefde worden herinnerd.
Be the first to comment